Joost Ector

Ook maar een mens

1 september 2020, 11:46

Deze coronazomer was zowel binnen als buiten kantoor oorverdovend stil. Daarom keek ik uit naar ons tripje naar Venetië. Daar had afgelopen week de uitgestelde opening moeten plaatsvinden van de inmiddels naar 2021 verplaatste architectuurbiënnale. Toch greep ik graag de kans om ‘la Serenissima’, de stad van maskers en de pest, te kunnen zien op een zeldzaam moment waarop ze haar bijnaam nog eer aandoet. Even baden in schoonheid als voorbereiding op de tweede helft van een moeilijk jaar.

Maar Venetië verdraagt de stilte slecht. Veel hotels en winkels waren gesloten en in de stille musea schuifelde maar een handvol gemondmaskerde bezoekers rond. De dagtoeristen, talrijker dan verwacht, verdrongen zich nog altijd op vertrouwde maar nu onverantwoorde wijze in de stegen tussen Ferrovia, Rialto, San Marco en Accademia, maar op de minder centrale Campo’s kon je een kanon afschieten. De kanalen waren onheilspellend rustig en de vaak vervloekte maar vooralsnog economisch essentiële cruiseschepen waren verdwenen. Ik had kunnen weten dat een stad met zoveel onderliggend lijden in deze tijd niet de ideale plek is voor een zorgeloos uitje. Geleidelijk begon ik daarom steeds meer uit te kijken naar het klapstuk van onze reis: de afsluitende grote omweg langs Vicenza voor een langverwacht bezoek aan een van ’s werelds meest gevierde gebouwen.

Een korte opfriscursus. Architect Andrea di Pietro della Gondola (1508-1580) kreeg al van zijn eerste mentor de eervolle bijnaam Palladio (naar Pallas Athene) en maakte die verwachting volledig waar. Hij groeide uit tot een sleutelfiguur in de architectuurgeschiedenis door op ongeëvenaard overtuigende wijze terug te grijpen op Vitruvius en de bouwstijlen van de klassieke oudheid en deze te perfectioneren tot een ongekend invloedrijke classicistische architectuur. Niet alleen vanwege een indrukwekkend gebouwd oeuvre van (voornamelijk) landhuizen en kerken, maar ook door zijn beroemde ‘Quattro Libri dell’Architettura’ (1570). Daarin beschreef hij niet alleen de stijlregels van de klassieke orden en praktische grondslagen van het bouwen, maar vooral ook zijn eigen werk, waardoor hij uitgroeide tot een starchitect avant la lettre. Palladio wordt beschouwd als een ongeëvenaard meester in inventiviteit, grandeur en harmonische proporties.

Op een heuvel net buiten Vicenza staat de Villa Almerico Capra (begonnen in 1566), bijgenaamd ‘La Rotonda’, een hoogtepunt van Palladio’s oeuvre en verplichte kost voor iedere architectuurstudent. Het vrijwel volledig puntsymmetrische gebouw, geïnspireerd op het Pantheon, is op een geniale manier in plattegrond én in doorsnede gebaseerd op een schema van in en om elkaar gepaste cirkels en vierkanten, die het aardse en het hemelse verbinden. Foto’s van het gebouw, badend in goudgeel laat zonlicht, stonden al decennia op mijn netvlies gebrand, evenals de iconische plattegrond, waarin de cirkelvormige centrale hal je aanstaart met de belofte van een spirituele ervaring van architectonische perfectie. En nu was het dan eindelijk zover.

En inderdaad; zelden of misschien wel nooit eerder zag ik een gebouw dat zo overduidelijk helemaal klopt en past. Schaal en verhoudingen zijn voelbaar ideaal en smaakvollere ornamentiek is onvoorstelbaar. Staand onder de koepel wordt je blik in vijf richtingen in de verte getrokken en waan je je in het middelpunt van het universum, even los van tijd en ruimte. Een onvergetelijke ervaring, maar niet alleen vanwege het genot van deze klassieke pracht.

Bijna net zo onthullend – wat nu volgt is pure heiligschennis – vond ik de ontdekking dat er ook dingen zijn waar de meeste lofzangen aan voorbijgaan. Dat het bijvoorbeeld moeite kost om je in die prachtige hal niet te storen aan de hysterische zeventiende-eeuwse fresco’s. En dat die volmaakte koepel een meter of twee lager is dan door Palladio beoogd, dankzij een ‘verbetering’ door Vincenzo Scamozzi, die het gebouw na de dood van Palladio voltooide. Of het feit dat het gebouw helemaal niet zo vrij in het landschap ligt als gedacht en dat een van de vier als identiek bedoelde trappartijen alleen dankzij enig kunst en vliegwerk de tuinmuur weet te omzeilen. Helemaal in lijn met Palladio’s gewoonte om in de ‘Quattro Libri’ te kiezen voor geïdealiseerde tekeningen in plaats van waarheidsgetrouwe.

Nog leuker vond ik de vele sporen van prozaïsche maar juist daarom zo lastige ontwerpbeslissingen. Zo is het gebouw bijvoorbeeld niet perfect op de windrichtingen georiënteerd maar vijfenveertig graden gedraaid voor meer daglicht in de hoekvertrekken. Lekker pragmatisch. Dat de schoorstenen om esthetische redenen laag moesten blijven had dan weer het gevolg dat de haarden praktisch onbruikbaar waren. En dat het gebouw er na ruim viereneenhalve eeuw überhaupt nog staat is op zichzelf al een wonder, aangezien Palladio – die bekendstond om zijn economische bouwmethoden – zichzelf hier overtrof: poreus tweederangs natuursteen voor het beeldhouwwerk en de iconische trappartijen, zuilen van gepleisterd metselwerk en zowel binnen als buiten heel veel hout op plekken waar je denkt natuursteen te zien.

Zo eindigde een lange, stille, ongemakkelijke zomer op de valreep toch nog met een moment van troost. Niet alleen veroorzaakt door een gebouw van bovennatuurlijke schoonheid, maar vooral door een nog veel troostrijkere constatering. De maker van al dat moois, de goddelijke Palladio, was ook maar een mens.

Joost Ector is architect-directeur van Ector Hoogstad Architecten. Voor Architectenweb schrijft Joost Ector iedere maand een column, waarin hij ontwikkelingen die van invloed zijn op het architectenvak van duiding voorziet.

Trefwoorden

villa palladio la rotunda column joost ector venetië villa almerico capra

1	Bouw van groot klimcentrum in Nieuwegein gaat starten dinsdag, 18 maart
2	Vertical – woontoren met beplanting en woontoren met nestgelegenheid maandag, 17 maart
3	Rotterdam ambieert Paris Proof woonwijk in Schiehaven Noord donderdag, 13 maart
4	Tien nominaties voor de Amsterdamse Architectuur Prijs (AAP) zaterdag, 15 maart
5	De persoonlijkheidsrechten van de architect – drie zaken donderdag, 13 maart

Gerelateerde nieuwsberichten

Tussenconclusie

7 juni 2022

Computer says no

6 september 2022

2023 in tien columns door Joost Ector

25 december 2023

Architectuurkoning

2 mei 2023

Praise the Lord

6 juni 2023

Managementsamenvatting

3 oktober 2023

7 november 2023

5 december 2023

9 januari 2024

6 februari 2024

Hier is over nagedacht

5 maart 2024

Vergrijsd

2 april 2024

De ideale stad

7 mei 2024

Woontop

4 juni 2024

Een zekere mate van voortreffelijkheid

3 september 2024

1 oktober 2024

5 november 2024

3 december 2024

7 januari

Ontwerpen voor democratie

4 februari

Column

Ingesloten

4 maart

Stronteigenwijs

2 juni 2020

De oplossing wordt het volgende probleem

6 mei 2020

Kleine openbaringen

7 april 2020

Op naar een succesvolle crisis

3 maart 2020

Het schaamteloze monument

4 februari 2020

We gaan het oplossen

7 januari 2020

Verleden voltooid

3 december 2019

Faust in Canada

5 november 2019

Het ontroerendste gebouw dat ik ken

1 oktober 2019

De tweede helft

3 september 2019

Liefde in beton gegoten

4 juni 2019

Nieuwe partners en stek voor Ector Hoogstad Architecten

8 mei 2019

Adopteer een leek

7 mei 2019

Joost Ector: 'We vinden het moeilijk om geld aan onszelf uit te geven'

8 april 2019

Het bijna-gelijk van Baudet

2 april 2019

Want ik geloof

5 maart 2019

Eenvoud

5 februari 2019

De Gele Hesjes tegen de Groene Khmers

8 januari 2019

De erfenis van premier Halsema

4 december 2018

Het eind van het begin

6 november 2018

Laat je niet gek maken

2 oktober 2018

Vergeet het ‘Bilbao-effect’

4 september 2018

Genereuze Architectuur

5 juni 2018

Hoog tijd voor hout

1 mei 2018

Architectuur van bijna niets

3 april 2018

De vergeten groente onder de deugden

6 maart 2018

Aantoonbare architectuur

6 februari 2018

Ik wens je een wild plan

9 januari 2018

De Leefbare Stad

5 december 2017

Smart

7 november 2017

Waarom springen we niet?

3 oktober 2017

Het moet weer eens gezegd

5 september 2017

Varkens

6 juni 2017

De geruststellende domheid van slimme systemen

2 mei 2017

De Zaak Naturalis

4 april 2017

De schijn van duurzaamheid bedriegt

7 maart 2017

Stoïcijnse Schoonheid

7 februari 2017

Tijdbom

10 januari 2017

Ruimte als instrument

6 december 2016

Inclusief is het nieuwe exclusief

1 november 2016

Bouw goed of bouw niet

4 oktober 2016

Geen Nazomerdagdroom

6 september 2016

Help

7 juni 2016

Omdat het kan!

3 mei 2016

Dit komt niet vanzelf goed

5 april 2016

Schouders onder World Expo Rotterdam 2025!

1 maart 2016

Fantastic Voyage

2 februari 2016

Een (on)mogelijk overmorgen

5 januari 2016

Joost Ector start als columnist op Architectenweb.nl

4 januari 2016

Ontwerpen tegen de eenzaamheid

6 oktober 2020

3 november 2020

1 december 2020

5 januari 2021

2 februari 2021

2 maart 2021

Dividend und Verbrechen

6 april 2021

Beloof gouden bergen

4 mei 2021

Belgisch paviljoen architectuurbiënnale toont maquettelandschap

21 mei 2021

Open Up!

1 juni 2021

Studio L A verbeeldt kwetsbaarheid Venetië in installatie op Architectuurbiënnale

17 juni 2021

Merci

7 september 2021

Engelengeduld

5 oktober 2021

Te af?

7 december 2021

Lesley Lokko curator van komende Architectuurbiënnale Venetië

15 december 2021

2021 in tien columns door Joost Ector

27 december 2021

Een zorg minder

4 januari 2022

Hoofdletter A

1 februari 2022

Architectural Masters of the Metaverse

1 maart 2022

Op blote knieën naar Groningen

5 april 2022

Klein leed

3 mei 2022

Het nieuwe minimalisme

4 oktober 2022

Geen druppel

1 november 2022

Belgische toestanden

6 december 2022

2022 in tien columns door Joost Ector

27 december 2022

10 januari 2023

7 februari 2023

7 maart 2023

4 april 2023

5 september 2023

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Hof van Justitie in Willemstad keert terug naar oorspronkelijke onderkomen

4 uur geleden

Voor de terugkeer van het Hof van Justitie naar zijn oorspronkelijke locatie in de wijk Punda ondergaat het historische gebouw een grondige renovatie naar ontwerp van de bureaus IMD en lyongo architecture.

Vernieuwde toekomstvisie Paleis Soestdijk en landgoed gepresenteerd

Vandaag, 11:14

De MeyerBergman Erfgoed Groep, eigenaar van Landgoed Paleis Soestdijk, heeft een nieuwe toekomstvisie voor het landgoed gepresenteerd. Daarin speelt het paleis een centrale rol als locatie voor publiekstentoonstellingen.

Middenhuurwoningen in Sawa succesvol toegewezen via voorrangsregels

Gisteren, 15:13

Maar liefst 43 woningen zijn toegewezen aan mensen met een maatschappelijk belangrijk beroep of doorstromers uit sociale huurwoningen. Daarmee onderstrepen NICE Developers, Focus in Impact en Rotterdam hun doelstellingen, aldus de ontwikkelaar.

Woongebouw Crevas door Monadnock markeert entree tot Hart van de Waalsprong

Gisteren, 15:00

Op de plek waar je vanaf de hoofdweg kunt afslaan naar Hart van de Waalsprong heeft Monadnock een woongebouw ontworpen dat richting die hoofdweg als het ware een billboard vormt.

Bijna helft elektriciteit in EU uit hernieuwbare bronnen

2 uur geleden

Ruim 47 procent van de opgewekte elektriciteit in de EU kwam vorig jaar uit hernieuwbare energiebronnen; dat is 2,6 procentpunt meer dan in 2023.

Airbnb vraagt herziening strenger verhuurbeleid Amsterdam

Gisteren, 17:13

Volgens het verhuurplatform maken woningen die voor korte termijn in het centrum via Airbnb worden geboekt, slechts zo’n 2% uit van het totale aantal overnachtingen.

Wiersma vraagt RvS om advies over ondergrens stikstof

Gisteren, 13:44

Nu is al een vergunning nodig bij heel lage stikstofuitstoot en Wiersma wil die grens met een factor tweehonderd verhogen.

Stikstof verhindert volgens branche realisatie van 244.000 woningen

17 maart, 11:57

Bouwend Nederland stelt dit op basis van onderzoek dat ze in samenwerking met Cobouw Bouwberichten heeft uitgevoerd.

Eeuwenoude waterput blootgelegd in centrum Utrecht

13 maart, 9:00

Onder de Neude in Utrecht zijn “talloze bijzondere” archeologische vondsten gedaan, meldt de gemeente. De belangrijkste vondst is een grote openbare waterput uit de 16e eeuw.