Joost Ector

De Gele Hesjes tegen de Groene Khmers

8 januari 2019, 9:15

Het is begonnen. Het concept klimaatakkoord ligt er en wat blijkt: we moeten nu echt concreet aan de bak om ‘Parijs’ te halen. En dat kost geld. Best veel geld zelfs. En zoals verwacht brandt nu de discussie pas echt los. De burger voelt zich ‘gepakt’. De activist klaagt dat het bedrijfsleven de dans ontspringt. Iedereen vindt de voorgestelde maatregelen waardeloos, want ze gaan ofwel te ver of niet ver genoeg. De deskundige vindt ze bovendien ondoordacht. En ineens blijkt de klimaatontkenner weer springlevend.

In de media – vooral de ‘sociale’ – buitelen meningen, feiten, ideeën, verdachtmakingen en verwensingen over elkaar heen. Voor elk denkbaar standpunt is passend bewijs voorhanden. Dat was natuurlijk al zo, maar de discussie verhardt nu de rekening er ligt. Gezaghebbende wetenschappers moeten zich ineens verdedigen tegen beschuldigingen van corruptie door anonieme trollen. Ze behoren namelijk tot de ‘klimaatindustrie’ die profiteert van alle plannen. Conservatieve opiniemakers worden er op hun beurt door activisten van beschuldigd zich door de fossiele industrie te laten betalen voor het verspreiden van desinformatie. Welig tieren de complottheorieën.

Als er één ding hieruit blijkt, dan is het dat de klimaatdiscussie in recordtijd de politieke agenda en het maatschappelijk debat heeft veroverd. Wie had dat twee jaar terug durven hopen? In de aanloop naar de laatste Tweede Kamerverkiezingen wees niets erop dat het nieuwe kabinet zichzelf het groenste ooit zou willen noemen. Duurzaamheid was, behalve bij GroenLinks en de Partij voor de Dieren, een verplicht maar veelal zielloos paragraafje in de verkiezingsprogramma’s. Sindsdien is het verbazingwekkend snel gegaan.

Over het akkoord zelf. Of het de juiste maatregelen zijn kan ik persoonlijk niet echt beoordelen. De werkwijze met klimaattafels lijkt me op zich een verstandige. Of het bedrijfsleven inderdaad wordt ontzien en of dat al dan niet terecht is, kan ik ook niet overzien. Wat ik wel weet is dat we natuurlijk geen economische neergang willen veroorzaken en dat uiteindelijk – in de stap van 49% naar 100% CO₂-reductie –toch alles en iedereen aan de beurt komt. Dat de belastingbetaler de rekening krijgt voorgeschoteld lijkt me logisch. Wie anders? Bedrijven betalen trouwens ook belasting, weet ik toevallig.

Dat de verduurzaming van (eigen) woningen zoveel heftige emoties opwekt, met de warmtepomp als middelpunt van hoon en toorn, begrijp ik niet. Het akkoord gaat uit van verduurzaming bij gelijkblijvende woonlasten (par. C1.1, pag. 21 – dus op zich nog best vooraan!), bijvoorbeeld door woninggebonden financieringen aan te bieden waarbij de besparing op de energiekosten, in combinatie met subsidies, de financieringslasten dekt (par. C1.5, pag. 27-29). Hebben de critici dit niet gelezen?

Ik relativeer doelbewust. De hoge toon op Twitter is weliswaar vermakelijk maar verre van productief en zelfs gevaarlijk. Uiteindelijk hebben alleen extremisten baat bij polarisatie. Wie de onvrede vergroot en het effectiefst mobiliseert – en dat doe je tegenwoordig niet meer met slogans en posters, maar met nepnieuws en alternative facts – trekt de aandacht naar zich toe en holt het midden uit. Wat we nu zien zijn de eerste voorboden van de Provinciale Statenverkiezingen van komend voorjaar, waar zoals bekend veel op het spel staat.

Laat je daarom door niets of niemand verleiden tot zinloze, extreme standpunten maar durf, haast in weerwil van de tijdgeest, te kiezen voor het compromis. De oplossing kan namelijk alleen uit het midden komen. Wees moedig en verstandig en schaar je achter dit klimaatakkoord. Een akkoord waarvan je best mag vinden dat het beter en anders had gekund, of slimmer, of eerlijker, of wat dan ook. Je hebt ongetwijfeld gelijk, maar begrijp daarvan de relativiteit.

Laat de gele hesjes en de groene Khmers maar matten en moddergooien. Wij kijken wel toe vanaf de zijlijn, geamuseerd en geërgerd (‘groen en geel’ wordt hier met terugwerkende kracht etymologisch verklaard), omdat we snappen waar het écht om gaat. Dat dat ‘waardeloze’ klimaatakkoord er komt. En snel ook.

Joost Ector is architect-directeur van Ector Hoogstad Architecten. Voor Architectenweb schrijft Joost Ector iedere maand een column, waarin hij ontwikkelingen die van invloed zijn op het architectenvak van duiding voorziet.

Trefwoorden

joost ector klimaatakkoord duurzaamheid column gele hesjes

1	Nijmegen hoeft plannen voor westelijke entree station niet aan te passen donderdag, 30 november
2	MVRDV en Orange Architects ontwerpen vooruitlopend op de wederopbouw van Oekraïne woensdag, 29 november
3	Jonas donderdag, 30 november
4	AM gaat Ritmeesterlocatie in Veenendaal herontwikkelen maandag, 4 december
5	Tien Nederlandse bureaus vallen in de prijzen bij Archello Awards maandag, 4 december

De Gele Hesjes tegen de Groene Khmers

Trefwoorden

Best gelezen

Gerelateerde nieuwsberichten

Andere nieuwsberichten

Koschuch Architects ontwerpt woontoren in Haarlem Schalkwijk

Veel zeggenschap voor bewoners ARC Rokkeveen bij ontwerp eigen woning

Stadskantoor Heerlen ontworpen als inversie van het raadhuis

Tien Nederlandse bureaus vallen in de prijzen bij Archello Awards

IMF-bewindvoerder: landen denken heel verschillend over klimaat

Zuid-Holland: deadline landelijk gebied niet haalbaar, Rijk moet bewegen

Waterbeheerders gaan drinkwater maken van gezuiverd rioolwater

Gemeenten lopen achter bij huisvesten statushouders

750 jaar Amsterdam wordt in 2025 gevierd op autoloze A10

Programma over rolmodellen in de architectuur in Pakhuis de Zwijger