Waarom springen we niet?

3 oktober 2017, 9:48

Terwijl de toekomstige coalitiepartners rustig doorvergaderen zijn we deze zomer een nieuwe fase binnengegaan, zoals u heeft gemerkt. Jarenlang leek klimaatverandering iets van de toekomst, misschien zelfs wel de verre toekomst. Inmiddels worden de eerste gevolgen zichtbaar, evenals de gevolgen van de gevolgen. Spannend, als het niet zo zorgwekkend was.

Dicht bij huis kampten we deze zomer al met hinderlijke overlast. Veranderende neerslagpatronen zorgden voor plensbuien met op verschillende plaatsen in Nederland ondergelopen straten als gevolg. We hebben meer groen en betere waterbergingen nodig in onze steden. Wordt aan gewerkt, want hier zijn we traditioneel goed in. Er hangt wel een prijskaartje aan; daarover zal de discussie binnenkort wel losbarsten.

Het is klein bier vergeleken met de Emergo-eilanden, waarover Wouter van Dieren, lid van de Club van Rome en directeur van het duurzaamheidsforum Springtij, vorige week een pakkend opiniestuk schreef in NRC. Deze reeks van kunstmatige eilanden voor onze westkust beveiligt ons tegen de zeespiegelstijging; grote overstromingen, zware stormen en verwoestende golven. Een intrigerend nieuw Deltaplan, waaraan we zouden moeten beginnen voor we erachter komen dat we te laat zijn. Maar ook: niet goedkoop.

In het Caribische gebied en het zuiden van de VS weten ze inmiddels hoe ver de gevolgen van de klimaatverandering (kunnen) strekken. Daar heeft ongewoon warm zeewater dit orkaanseizoen stormen van zeldzame omvang voortgebracht. Deze hebben grote aantallen levens geëist en enorme schade aangericht. Volgens schattingen van verzekeraars: Maria 40 tot 85 miljard dollar, Irma 50 tot 100 miljard en Harvey maar liefst 65 tot 180! Duizenden mensen zijn alles kwijt, voornamelijk straatarme mensen die het zich niet konden permitteren te wonen op veilige plekken. Voor noodhulp wordt gezorgd – meestal – maar de meesten komen de financiële klap nooit meer te boven en hebben geen andere keus dan te wachten op de volgende storm. Een uitzichtloos bestaan.

Helemaal als je op Puerto Rico woont, dat bij de VS hoort. De inwoners daar weten nu dat hun eigen overheid hen als tweederangsburgers beschouwt. Niet dat we van deze Amerikaanse regering anders hadden hoeven verwachten, natuurlijk. In haar nieuwe boek No Is Not Enough onderzoekt de Canadese activiste en schrijfster Naomi Klein (bekend van No Logo) de ontsporing van Amerikaanse politiek. Ze schetst een schokkend beeld: de huidige Amerikaanse regering rond miljardair-president Trump (niet zozeer een mens als wel een leeg merk, volgens Klein) heeft zelfverrijking en nepotisme als hoogste doel. Ze heeft baat bij verwarring en chaos, en schept die desnoods zelf; alles in dienst van fossiele energie en oorlogsindustrie. Voor de aller-, allerrijksten is duurzaamheid de vijand, niet de vloedgolf. Als die komt, staat er voor hen tenslotte toch altijd een helikopter klaar.

Klein legt ook, zoals steeds meer commentatoren doen, een verband tussen klimaatverandering en situatie in Syrië. Van de burgeroorlog die daar uitbrak lijken extreme hitte en droogte belangrijke medeveroorzakers te zijn. Inmiddels zorgt het conflict, zoals bekend, voor grootschalige mondiale instabiliteit.

De strijd tegen klimaatverandering en de gevolgen ervan wordt nu in hoog tempo intenser en ingewikkelder. Inmiddels moeten we namelijk strijden op drie fronten. We moeten verdere opwarming en ecologische vernietiging absoluut voorkomen. Tegelijk moeten we tijdig maatregelen treffen waardoor we veilig zullen zijn voor de onvermijdelijke gevolgen. Dat moeten we bovendien niet alleen voor onszelf doen, maar vooral ook voor allerlei echt kwetsbare groepen, soms aan de andere kant van de wereld. Duurzaamheid ís tenslotte solidariteit.

De formatie loopt ten einde. Al eerder heb ik mijn verbazing, ergernis en schuldgevoel uitgesproken over wat ik in onze branche DuBocrisie ben gaan noemen: borstklopperij over duurzaamheid in de bouw – volgens iedereen superbelangrijk! – terwijl we weten dat we lang niet al het mogelijke doen en het probleem ondertussen alleen maar vergroten. De bouw heeft boter op het hoofd. Als het aan mij lag hadden we helemaal geen wetgeving nodig om te doen wat moet en goed is. Ik geneer me voor de BENG-norm (Bijna Energie Neutrale Gebouwen); voor het feit dat het nodig is dat hij bestaat, voor die belachelijke B en voor de implementatie in slakkengang. Op social media circuleerde onlangs een treurig bericht over uitgelekte maatregelen uit het op handen zijnde regeerakkoord. Ik hoop dat het fake news was, maar ik hou mijn hart vast. We zullen het nu gauw weten.

In An Inconvenient Truth – elf jaar oud al weer – toonde Al Gore ons een kikker, die in langzaam opwarmend water gekookt wordt. De kikker beseft niet wat er gebeurt en vergeet domweg te springen. De boodschap: be aware and act now! Wij zijn al lang niet meer onwetend. Daarom wordt de vraag steeds prangender: waarom springen we niet?

Joost Ector is architect-directeur van Ector Hoogstad Architecten en bestuurslid van de BNA. Voor Architectenweb schrijft Joost Ector iedere maand een column, waarin hij ontwikkelingen die van invloed zijn op het architectenvak van duiding voorziet.

Trefwoorden

klimaatverandering joost ector duurzaamheid column

1	Vernieuwd winkelpand markeert hoek tegenover Hoog Catharijne dinsdag, 26 augustus
2	Een opgeruimd en ‘paperless’ kantoor, werkt dat wel voor architecten? dinsdag, 26 augustus
3	Verbouwd kantoorpand Breda weerspiegelt identiteit specialist in koelhuizen woensdag, 27 augustus
4	Vijf nominaties voor de prijs voor Architect van het Jaar 2025 maandag, 1 september
5	Architectenweb Sportzomer: Richard Proudley zet zijn hoofd ‘op stil’ tijdens krachttraining woensdag, 27 augustus

Gerelateerde nieuwsberichten

De Gele Hesjes tegen de Groene Khmers

8 januari 2019

Het schaamteloze monument

4 februari 2020

Verleden voltooid

3 december 2019

Computer says no

6 september 2022

Tussenconclusie

7 juni 2022

2023 in tien columns door Joost Ector

25 december 2023

Architectuurkoning

2 mei 2023

Praise the Lord

6 juni 2023

Managementsamenvatting

3 oktober 2023

7 november 2023

5 december 2023

9 januari 2024

6 februari 2024

Hier is over nagedacht

5 maart 2024

Vergrijsd

2 april 2024

De ideale stad

7 mei 2024

Woontop

4 juni 2024

Een zekere mate van voortreffelijkheid

3 september 2024

Vooruitgang

1 oktober 2024

Laat me

5 november 2024

Smart

7 november 2017

Architectuur van bijna niets

3 april 2018

De Leefbare Stad

5 december 2017

Ik wens je een wild plan

9 januari 2018

De vergeten groente onder de deugden

6 maart 2018

Aantoonbare architectuur

6 februari 2018

Help

7 juni 2016

Schouders onder World Expo Rotterdam 2025!

1 maart 2016

Stoïcijnse Schoonheid

7 februari 2017

De geruststellende domheid van slimme systemen

2 mei 2017

Het moet weer eens gezegd

5 september 2017

Joost Ector start als columnist op Architectenweb.nl

4 januari 2016

Dit komt niet vanzelf goed

5 april 2016

Geen Nazomerdagdroom

6 september 2016

Tijdbom

10 januari 2017

De Zaak Naturalis

4 april 2017

Ruimte als instrument

6 december 2016

Fantastic Voyage

2 februari 2016

Een (on)mogelijk overmorgen

5 januari 2016

Omdat het kan!

3 mei 2016

Inclusief is het nieuwe exclusief

1 november 2016

Bouw goed of bouw niet

4 oktober 2016

Varkens

6 juni 2017

Vergeet het ‘Bilbao-effect’

4 september 2018

Laat je niet gek maken

2 oktober 2018

Het eind van het begin

6 november 2018

De erfenis van premier Halsema

4 december 2018

Eenvoud

5 februari 2019

Want ik geloof

5 maart 2019

Het bijna-gelijk van Baudet

2 april 2019

Adopteer een leek

7 mei 2019

Liefde in beton gegoten

4 juni 2019

De tweede helft

3 september 2019

Het ontroerendste gebouw dat ik ken

1 oktober 2019

Faust in Canada

5 november 2019

We gaan het oplossen

7 januari 2020

Op naar een succesvolle crisis

3 maart 2020

Kleine openbaringen

7 april 2020

De oplossing wordt het volgende probleem

6 mei 2020

Stronteigenwijs

2 juni 2020

Ook maar een mens

1 september 2020

Ontwerpen tegen de eenzaamheid

6 oktober 2020

3 november 2020

1 december 2020

5 januari 2021

2 februari 2021

2 maart 2021

Dividend und Verbrechen

6 april 2021

4 mei 2021

1 juni 2021

7 september 2021

5 oktober 2021

2 november 2021

7 december 2021

2021 in tien columns door Joost Ector

27 december 2021

Een zorg minder

4 januari 2022

Hoofdletter A

1 februari 2022

Architectural Masters of the Metaverse

1 maart 2022

Op blote knieën naar Groningen

5 april 2022

Klein leed

3 mei 2022

Het nieuwe minimalisme

4 oktober 2022

Geen druppel

1 november 2022

Belgische toestanden

6 december 2022

2022 in tien columns door Joost Ector

27 december 2022

10 januari 2023

7 februari 2023

7 maart 2023

4 april 2023

Gisteren, 20:00

Aan ons zal het niet liggen

3 juni

1 april

4 maart

5 september 2023

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Woontoren De Vrijheid door Atelier Kempe Thill in Bajeskwartier opgeleverd

1 uur geleden

Het gebouw, dat deel uitmaakt van het centrale hoogbouwcluster in de nieuwe wijk, biedt plek aan 140 appartementen, commerciële ruimte en een fietsenstalling. De naastgelegen gevangenismuur is geïntegreerd in het ontwerp.

Kunstenaars en architecten bouwen 'nomadisch monument' voor slachtoffers Gaza

4 uur geleden

Volgende week wordt in het Haagse Theater aan het Spui het Nomadisch Monument voor Gaza geopend. De reizende kunstinstallatie bestaat uit drie meter hoge vilten pilaren, opgesteld in de vorm van Gaza.

Vijf nominaties voor de prijs voor Architect van het Jaar 2025

Vandaag, 09:00

De nominaties voor de prijs voor Architect van het Jaar 2025 zijn: Joost Ector, KSA, KRFT, Sanne van Manen en Vakwerk Architecten. Bekijk nu de video’s waarin de genomineerden zich voorstellen en breng jouw stem uit!

Houten groepsaccommodatie voor scouting in de bossen van Baarn

29 augustus, 2:35

In de bossen van Baarn zijn de ‘Vleermuisgrot’ en ‘de Beverburcht’ geopend. Tezamen vormen ze een nieuwe groepsaccommodatie van Scouting Nederland, ontworpen door MOST Architecture en TomDavid Architecten.