Projecten
Producten
Bedrijven
Vacatures
Agenda
Awards
Podcasts
more_horiz
Videos
Magazine
Thema's
Favorieten
Profiel
Uitloggen
Joost Ector
Copyright: Maarten van Haaff
We verdienen betere pers
7 oktober, 9:00
Aan het eind van het eerste kwart van deze eeuw keek Bernard Hulsman in NRC
met een groot artikel
terug op vijfentwintig jaar Nederlandse architectuur. In zijn lekker leesbare en smakelijk geïllustreerde terugblik krijgt het neoliberalisme ervan langs en is er desondanks gelukkig ruimte voor een happy end. Helaas vormt Hulsmans lezing een te oppervlakkige weergave van de werkelijkheid.
‘Nederlandse architectuur in de 21ste eeuw: van SuperDutch tot SuperNormal’ opent met de bloeitijd rond de eeuwwisseling, toen Nederland internationaal toonaangevend was met de spectaculaire, conceptuele projecten van bijvoorbeeld OMA, MVRDV en UNStudio, de stroming die Bart Lootsma SuperDutch doopte. Vervolgens beschrijft Hulsman de neergang: de experimentele blobs die er de apotheose van hadden moeten vormen strandden, de bouwproductie werd aan projectontwikkelaars uitgeleverd en een golf van middelmatige, traditionalistische retro-architectuur volgde. Schuldig was het neoliberalisme dat zowel de sociale woningbouw als de rol van de architect verzwakte.
Maar gelukkig toch een happy end. Aan het slot ziet Hulsman een herleving in een nieuwe generatie die hij, naar Kirsten Hannema, SuperNormal noemt: architecten die terugkeren naar ambachtelijkheid, eenvoud en
vakmensschap
, met baksteen als nationaal symbool. Hier herkent hij kwaliteit in een ingetogen normaliteit die zelfs een soort verlossing vormt van de chaos die eraan voorafging. Nederland mag zijn internationale avant-gardepositie weliswaar kwijt zijn, maar heeft in het eerherstel van het ambachtelijke een eigen, waardige weg gevonden.
Aan deze verhaallijn valt meer af te dingen dan hier in een paar honderd woorden lukt. Sowieso was de werkelijkheid nooit zo keurig lineair als Hulsman suggereert. Ook vandaag nog bouwen de SuperDutchers hun internationale iconen. En in de woningbouw vonden parallel aan de retro-architectuur en Vinex-traditie weldegelijk ook waardevolle experimenten plaats. En door de verlossende SuperNormal-architecten af te doen als ‘baksteenridders’ wordt hooguit een deel van de waarheid verteld. De rechte lijn van spektakel via middelmaat naar ambacht is een achteraf geconstrueerde mythe.
Opvallend is ook wat er ontbreekt. Dat digitalisering in Nederland niet tot een hausse aan spectaculaire nieuwe vormen heeft geleid klopt, maar in de architectuurpraktijk vallen innovaties als parametrisch ontwerpen, BIM, 3D-printen, AI en modulaire bouwsystemen niet meer weg te denken. Je kunt geen architectuurgeschiedenis beschrijven zonder aandacht voor de instrumenten waarmee ze wordt gemaakt.
Ook het stedelijke schaalniveau blijft onderbelicht. Architectuur is niet terug te brengen tot façades en vormen, maar behelst ook gebiedsontwikkeling, verdichting, transformatie van wijken en bedrijventerreinen, herbestemming van kantoren en fabrieken. Juist op dat niveau is in Nederland veel waardevols gebeurd: van Zuidas tot Strijp-S, van binnenstedelijke verdichting rond stations tot krimpregio’s die moeten worden heruitgevonden. Deze cruciale ontwikkelingen blijven in deze terugblik onbesproken.
Er zijn meer lacunes. De internationale context ontbreekt volledig. Wat Hulsman schetst als een uniek Nederlands verval, is in werkelijkheid onderdeel van een bredere Europese ontwikkeling: overal verschoof de aandacht van spektakel naar context, van sterarchitect naar collectief, van vorm naar duurzaamheid. Nederland is zijn status van architectonisch gidsland misschien kwijt, maar loopt nog altijd mee vooraan in een internationale beweging.
Wat inderdaad nog het meest verbijstert, mij tenminste, is dat het woord duurzaamheid in tweeënhalfduizend woorden niet één keer valt. Wie terugkijkt naar wat er de laatste kwarteeuw is gebeurd op het vlak van energieneutraliteit, circulaire materiaalkeuze, natuurinclusiviteit en klimaat-adaptieve stedenbouw kan toch niet ontgaan dat zich daar een revolutie voltrekt? Hulsman negeert het thema totaal.
Terug naar de baksteenridders, want hun verlossersrol heeft in Hulsmans narratief een cynische afdronk. Terecht wijst hij op de verzwakking van de corporaties, de teloorgang van de sociale woningbouw en de verwording van woningen tot commerciële ‘woonproducten’. Maar zijn conclusie lijkt dit als fait accompli te accepteren en strandt in lof voor zorgvuldig metselwerk. Alsof een fraai baksteendetail de plaats kan innemen van de verheffingsgedachte die de Nederlandse architectuur groot maakte. Van de Amsterdamse School tot de naoorlogse tuinsteden was architectuur in Nederland steeds een sociaal project, bedoeld om burgers behalve onderdak ook waardigheid en gemeenschapszin te schenken. En als we in de SuperNormal-architecten nou bij uitstek iets zouden moeten waarderen, dan is het wel hoe ze met innovatieve woningtypologieën en krachtige stedenbouwkundige ensembles rondom gemeenschappelijkheid als centrale waarde nou juÃst naar deze verheffing streven.
Hulsman brengt een verhaal dat elegant leest maar te veel essentieels weglaat, en daarmee architectuur reduceert tot beeldcultuur. Nergens verlaat hij het veilige domein van de esthetiek, om tenslotte te eindigen met de blijde boodschap dat ons tenminste nog ambachtelijkheid rest. Die troost is een wrange narratieve truc die de echte opgaven – woningnood, klimaatcrisis, sociale ongelijkheid en segregatie – uit beeld doet verdwijnen.
Het artikel doet ons vakgebied daarmee geen recht. Architectuur is geen esthetisch toevluchtsoord en al helemaal geen stijlencircus. Ze is de alomtegenwoordige infrastructuur van ons dagelijks leven – altijd tegelijk sociaal, ecologisch, technologisch en ja, óók esthetisch. De NRC-lezers waren ongetwijfeld geïnteresseerd geweest in een genuanceerd, vollediger verhaal. Ze hadden beter verdiend en wij architecten ook.
Joost Ector is architect-directeur van
Ector Hoogstad Architecten
. Voor Architectenweb schrijft Joost Ector iedere maand een column, waarin hij ontwikkelingen die van invloed zijn op het architectenvak van duiding voorziet.
Trefwoorden
joost ector
column
Best gelezen
1
Houthybride woongebouw langs de A8 in Zaandam opgeleverd
dinsdag, 11 november
2
MVRDV ontwerpt bolvormig sportcomplex in Albanese hoofdstad Tirana
maandag, 10 november
3
WillemsenU zinkt villa af in landschap
dinsdag, 11 november
4
Campus met onderwijs en woningen in 's Hertogenbosch officieel geopend
vrijdag, 7 november
5
Groningers kiezen nieuwe invulling voor plek gesloopte parkeergarage in stadscentrum
dinsdag, 11 november
Gerelateerde nieuwsberichten
Column
Ik laat me graag overtuigen
2 september
Column
Schoonheid behoeft geen revanche
4 november
Column
Aan ons zal het niet liggen
3 juni
Column
Concaaf
6 mei
Column
Nooit meer slopen?
1 april
Column
Ingesloten
4 maart
Column
Ontwerpen voor democratie
4 februari
Column
Dicht bij huis
7 januari
Column
Witgewassen
3 december 2024
Laat me
5 november 2024
Vooruitgang
1 oktober 2024
Een zekere mate van voortreffelijkheid
3 september 2024
Woontop
4 juni 2024
De ideale stad
7 mei 2024
Vergrijsd
2 april 2024
Hier is over nagedacht
5 maart 2024
Pudding mislukt?
6 februari 2024
Even ontspannen
9 januari 2024
Thuisloos
5 december 2023
Plat
7 november 2023
Managementsamenvatting
3 oktober 2023
Temptation Island
5 september 2023
Praise the Lord
6 juni 2023
Architectuurkoning
2 mei 2023
De stad als complot
4 april 2023
Woonwensdenken
7 maart 2023
Plagiaat
7 februari 2023
De goede kant
10 januari 2023
Belgische toestanden
6 december 2022
Geen druppel
1 november 2022
Het nieuwe minimalisme
4 oktober 2022
Computer says no
6 september 2022
Tussenconclusie
7 juni 2022
Klein leed
3 mei 2022
Op blote knieën naar Groningen
5 april 2022
Architectural Masters of the Metaverse
1 maart 2022
Hoofdletter A
1 februari 2022
Een zorg minder
4 januari 2022
Te af?
7 december 2021
Herfstdip
2 november 2021
Engelengeduld
5 oktober 2021
Merci
7 september 2021
Open Up!
1 juni 2021
Beloof gouden bergen
4 mei 2021
Dividend und Verbrechen
6 april 2021
De ultieme stagiair
2 maart 2021
Rampenplannen
2 februari 2021
Wederomhelzing
5 januari 2021
Te veel tijd
1 december 2020
Snap out of it
3 november 2020
Ontwerpen tegen de eenzaamheid
6 oktober 2020
Ook maar een mens
1 september 2020
Stronteigenwijs
2 juni 2020
De oplossing wordt het volgende probleem
6 mei 2020
Kleine openbaringen
7 april 2020
Op naar een succesvolle crisis
3 maart 2020
Het schaamteloze monument
4 februari 2020
We gaan het oplossen
7 januari 2020
Verleden voltooid
3 december 2019
Faust in Canada
5 november 2019
Het ontroerendste gebouw dat ik ken
1 oktober 2019
De tweede helft
3 september 2019
Liefde in beton gegoten
4 juni 2019
Adopteer een leek
7 mei 2019
Het bijna-gelijk van Baudet
2 april 2019
Want ik geloof
5 maart 2019
Eenvoud
5 februari 2019
Column
Ik laat me graag overtuigen
2 september
Column
Schoonheid behoeft geen revanche
4 november
Column
Aan ons zal het niet liggen
3 juni
Column
Concaaf
6 mei
Column
Nooit meer slopen?
1 april
Column
Ingesloten
4 maart
Column
Ontwerpen voor democratie
4 februari
Column
Dicht bij huis
7 januari
Column
Witgewassen
3 december 2024
Laat me
5 november 2024
Vooruitgang
1 oktober 2024
Een zekere mate van voortreffelijkheid
3 september 2024
Woontop
4 juni 2024
De ideale stad
7 mei 2024
Vergrijsd
2 april 2024
Hier is over nagedacht
5 maart 2024
Pudding mislukt?
6 februari 2024
Even ontspannen
9 januari 2024
Thuisloos
5 december 2023
Plat
7 november 2023
Managementsamenvatting
3 oktober 2023
Temptation Island
5 september 2023
Praise the Lord
6 juni 2023
Architectuurkoning
2 mei 2023
De stad als complot
4 april 2023
Woonwensdenken
7 maart 2023
Plagiaat
7 februari 2023
De goede kant
10 januari 2023
Belgische toestanden
6 december 2022
Geen druppel
1 november 2022
Het nieuwe minimalisme
4 oktober 2022
Computer says no
6 september 2022
Tussenconclusie
7 juni 2022
Klein leed
3 mei 2022
Op blote knieën naar Groningen
5 april 2022
Architectural Masters of the Metaverse
1 maart 2022
Hoofdletter A
1 februari 2022
Een zorg minder
4 januari 2022
Te af?
7 december 2021
Herfstdip
2 november 2021
Engelengeduld
5 oktober 2021
Merci
7 september 2021
Open Up!
1 juni 2021
Beloof gouden bergen
4 mei 2021
Dividend und Verbrechen
6 april 2021
De ultieme stagiair
2 maart 2021
Rampenplannen
2 februari 2021
Wederomhelzing
5 januari 2021
Te veel tijd
1 december 2020
Snap out of it
3 november 2020
Ontwerpen tegen de eenzaamheid
6 oktober 2020
Ook maar een mens
1 september 2020
Stronteigenwijs
2 juni 2020
De oplossing wordt het volgende probleem
6 mei 2020
Kleine openbaringen
7 april 2020
Op naar een succesvolle crisis
3 maart 2020
Het schaamteloze monument
4 februari 2020
We gaan het oplossen
7 januari 2020
Verleden voltooid
3 december 2019
Faust in Canada
5 november 2019
Het ontroerendste gebouw dat ik ken
1 oktober 2019
De tweede helft
3 september 2019
Liefde in beton gegoten
4 juni 2019
Adopteer een leek
7 mei 2019
Het bijna-gelijk van Baudet
2 april 2019
Want ik geloof
5 maart 2019
Eenvoud
5 februari 2019
Toon alles
Andere nieuwsberichten
Bakstenen ensemble met sociale huurwoningen in Oudewater opgeleverd
1 uur geleden
In het Utrechtse Oudewater is afgelopen jaar een complex met 69 sociale huurappartementen opgeleverd. Het door Van Hoogevest Architecten ensemble Schuylenburcht bestaat uit vier bakstenen volumes met open ruimte ertussen.
Haagse architectuurprijs voor restauratie en herbestemming Berlagekerk
4 uur geleden
Het project naar ontwerp van architectenbureau Zeeuwse Jongens kreeg de hoogste eer van de vakjury van de Berlagevlag 2025.
AMO / OMA presenteren in Doha een aangepaste versie van de tentoonstelling ‘Countryside’
Gisteren, 14:20
AMO / OMA presenteert met ‘Countryside: A Place to Live, Not to Leave’ in Doha (Qatar) een nieuwe versie van de eerdere tentoonstelling in New York.
Bedrijfsgebouw uit hergebruikte materialen voor garagebedrijf dat gespecialiseerd is in oude Volvo’s
Gisteren, 12:47
Een hergebruikte stalen draagconstructie, een hergebruikte hardhouten sportvloer als gevel, en talloze andere hergebruikte materialen bepalen de nieuwbouw voor garagebedrijf Otoleo. Het bedrijfsgebouw is ontworpen door J.O.N.G. architecten.
Gemeentebestuur wil Brabants dorp Moerdijk laten verdwijnen
4 uur geleden
Het dorp Moerdijk in Noord-Brabant moet verdwijnen om plaats te maken voor uitbreiding van het bestaande haven- en industrieterrein in die plaats.
Iets minder mensen vertrekken uit de Randstad dan in eerdere jaren
Gisteren, 10:00
Onder andere omdat er in de Randstad meer kinderen worden geboren, groeit de bevolking daar sneller dan in de gebieden eromheen. Netto vertrokken er afgelopen jaar 14.000 mensen.
Woningen en park op plek van rangeerterrein bij Rotterdamse Kuip
Gisteren, 09:30
Een rangeerterrein voor treinen tegenover stadion De Kuip in Rotterdam verdwijnt. Op de plek worden woningen en een nieuw station gebouwd. Bovendien moet een park naast het spoor worden uitgebreid.
Klimaatdenktank: Chinese CO2-uitstoot laat mogelijk daling zien
Gisteren, 09:00
De uitstoot van CO2 in China laat over heel dit jaar mogelijk een afname zien. Dat constateert de Finse klimaatdenktank Centre for Research on Energy and Clean Air (CREA).
Ingrid Thijssen wordt nieuwe bestuursvoorzitter TU Delft
11 november, 2:46
Ze bekleedt die functie bij de Delftse technische universiteit vanaf 1 maart volgend jaar.
Kabinet verdeelt miljarden voor infrastructuur bij nieuwe woonwijken
11 november, 9:41
Het demissionaire kabinet heeft 2,5 miljard euro klaargezet voor wegen, fietspaden en tramlijnen van en naar nieuwe woonwijken.
Ga naar het nieuws-archief
Joost Ector
Architect
2
0
0
0
Voor een optimale gebruikservaring plaatst Architectenweb functionele cookies. Wat de verschillende cookies precies doen leggen we uit in een
overzicht
. Cookies van social media kun je optioneel
aanzetten
.
Akkoord
Instellingen
Annuleren
OK
Sluiten
Doorgaan
Inloggen
Maak een gratis persoonlijk account aan
Feedback
Feedback
Wij horen graag jouw feedback. Laat je reactie achter en eventueel jouw e-mail adres.
Reactie
Verstuur