Kirsten Hannema

Over hoe en wat

18 januari 2022, 9:00

Architectuurcentrum Arcam publiceerde afgelopen week ‘tien Amsterdamse gebouwen om naar uit te kijken in 2022’. Ik vond het moeilijk om zin te krijgen in het nieuwe jaar bij het zien van woontoren Vertical bij station Sloterdijk, het appartementencomplex Q-residences van Studio Gang en Rijnboutt, het door MVRDV getransformeerde Tripolisgebouw aan de A10 en Toren E van Marc Koehler Architects en Mei.

Het is veel van hetzelfde: rastergevels met voorspelbare maatvariaties in de ramen, waarachter ‘flexibele’ woon/werklofts schuilgaan met onderin een ‘hotel-achtige’ lobby. Uiteraard zijn alle gebouwen ultraduurzaam, ook al worden ze gebouwd met beton en staal, in de kleuren wit en grijs – met uitzondering van de millenniumroze Toren E.

Is het de tijdgeest? Geven deze gebouwen, al dan niet bewust, uitdrukking aan de globaliserende, gentrificerende middenklasse-samenleving? Of moeten we de projecten zien als producten van de gemeentelijke aanbestedingsprocedures en de bouweconomie waarin ze tot stand kwamen? Die gedachte kwam bij me op toen ik las over de ‘bijzondere feature’ van Toren E: ‘de vierlaagse, gestapelde fietsgarage in het hart van de laagbouw, gedicteerd vanuit het masterplan waarbij de binnenplaats vrij krap is en de hoeveelheid daglicht in de aangrenzende ruimtes beperkt.’

Het klinkt alsof de architecten die binnenplaats niet perse een goed idee vonden, maar niet mochten of durfden af te wijken van het masterplan. Met hun hippe fietsbar maken ze er nu het beste van.

Stel dat er een openbare ontwerpprijsvraag was uitgeschreven waarbij ze voorbij de gebouwcontouren hadden mogen denken, met wat voor woongebouw waren ze dan gekomen? Of zou er dan een onbekende jonge architect zijn opgestaan, die de jury omver had geblazen met een compleet nieuwe visie op stadmaken?

Er is momenteel veel aandacht voor de rol van ontwerpcompetities. Het College van Rijksadviseurs publiceerde vorige week een evaluatie van vier jaar (ideeën)prijsvragen, ‘als instrument om ontwerpkracht te koppelen aan maatschappelijke thema’s’. Het Vlaams Architectuurinstituut viert twintig jaar Open Oproep met een dubbelexpositie over de Vlaamse prijsvraagcultuur. Vlaanderen keek de open oproep destijds af van Nederland, nu wijken Nederlandse bureaus voor dit soort opdrachten uit naar Vlaanderen. De situatie in Nederland is nu eenmaal anders dan in Vlaanderen, zegt Cilly Jansen, directeur van Architectuur Lokaal. “De overheid is hier vergaand gedecentraliseerd en dat geldt ook voor opgaven zoals scholenbouw of zorggebouwen. De vraag is of gemeenten met de architectenselecties voor hun opgaven naar de Rijksbouwmeester gaan - en andersom, of daarbij voor de Rijksbouwmeester een rol is weggelegd.”

Toch ziet ze kansen voor ontwerpprijsvragen. De afgelopen 29 jaar organiseerde Architectuur Lokaal voor (semi)publieke opdrachtgevers 83 prijsvragen, waarvan een flink aantal winnende plannen is gerealiseerd. Denk aan de verrassende visie op hoogbouw die Arons en Gelauff met de Pontsteiger gaven. Kijk hoe Maarten van Tuijl, Tom Bergevoet en Studio Nuy van Noort de ingang van het Amsterdam Universitair Medisch Centrum transformeerden in een parkachtige ruimte met entréepaviljoen. Of neem de onlangs opgeleverde Prins Clausbrug in Dordrecht. Architect René van Zuuk – die indertijd als onervaren bruggenbouwer nooit voor een traditionele aanbesteding in aanmerking was gekomen – ontwikkelde voor de 141 meter lange, beweegbare langzaam verkeersbrug een compleet nieuwe constructietechniek.

In de architectuur zijn we gewend ons te richten op het wat: concepten, beelden, stenen. Terwijl het hoe – de processen die ons naar een ontwerp leiden – minstens zo bepalend is voor het aanzien en gebruik van onze leefomgeving. Ontwerpprijsvragen zijn bij uitstek geschikt om na te denken over systeemverandering, blijkt uit de evaluatie in opdracht van het College van Rijksadviseurs. Systeemverandering die hard nodig is als het gaat over het verzachten van de wooncrisis en de klimaatcrisis.

Natuurlijk, je moet architectuur zien om erover te kunnen oordelen. Ik ga die projecten in Amsterdam zeker bekijken. Maar ik kijk vooral uit naar een bezoek aan de brug in Dordrecht.

Het overzicht van de prijsvragen waaraan Architectuur Lokaal heeft meegewerkt.

Het rapport van het College van Rijksadviseurs.

Kirsten Hannema is architectuurcriticus en schrijft voor diverse media waaronder De Volkskrant.

Trefwoorden

aanbestedingen prijsvragen kirsten hannema column

1	De Nieuwe Eindhoven gaat nieuwe fase in maandag, 27 november
2	Wubben.Chan ontwerpt woongebouw nabij Marconiplein woensdag, 29 november
3	Een thuiskomen voor Bedaux de Brouwer Architecten dinsdag, 28 november
4	Grosfeld Bekkers van der Velde wint selectie clubgebouw Roelofarendsveen maandag, 27 november
5	Detail: stamplemen wanden maken badhuis deel van het landschap woensdag, 29 november

Over hoe en wat

Trefwoorden

Best gelezen

Gerelateerde nieuwsberichten

Andere nieuwsberichten

BNA pleit voor ministerie van ruimtelijke ontwikkeling en wonen

Eerste fase Portugees project van NEXT architects opgeleverd

Francon opent tijdelijke winkelinstallatie 'Scene' in samenwerking met KAAN Architecten

Twaalfde editie Amsterdam Light Festival van start

Portaal en AM slaan handen ineen voor krachtige wijken in regio Utrecht

Corbulotunnel bij Leiden gaat na veel tegenslag op 5 juli open

Nijmegen hoeft plannen voor westelijke entree station niet aan te passen

Miljoenen naar onderzoek voor duurzame oplossing PFAS

Vastgoedinvesteerder Signa vraagt uitstel van betaling aan

Feesttoerist ook na Stay Away-campagne aangetrokken tot Amsterdam