Projecten
Producten
Bedrijven
Vacatures
Agenda
Awards
Podcasts
more_horiz
Videos
Magazine
Thema's
Favorieten
Profiel
Uitloggen
Marjolein van Eig
Copyright: Maarten van Haaff
Ouwe starchitects
8 december 2022, 9:00
Ach ja, die ouwe starchitects. De mensen zijn er dol op. Je weet wat je krijgt en het is áltijd spectaculair. Vraag je Frank Gehry dan krijg je een ingewikkeld icoon, vraag je David Chipperfield dan krijg je een minimalistische doos van natuursteen en bij Tadao Ando geometrische vormen in wanden van schoonbeton. Ben je op zoek naar een architect die iets kan met de grote trauma’s uit de westerse geschiedenis – WOII, 9-11 – dan vraag je Daniel Libeskind. Zijn gebouwen in schegvormen en scherven van metaal, glas en beton zijn wereldberoemd en het verhaal van ellende en breuken past altijd. In Antwerpen leidt dat momenteel tot een interessante botsing want niet iedereen is enthousiast over de glimmende scherpe volumes op de boerentoren die fier en apocalyptisch de hemel in rijzen.
Terwijl ik me op een borrel vrolijk maakte over deze gang van zaken – die Belgen toch – vertelde mijn gesprekspartner een ander verhaal over een ouwe starchitect. Dat gaat niet over een miljardair en zijn erectie van het grootkapitaal, maar over een geliefd rijksmuseum in Nederland. Het gaat niet over Het Rijksmuseum, noch over het Boijmans van Beuningen; beide musea zijn – en worden nog – uitgebreid in het publieke debat besproken. Nee, dit verhaal gaat over het Kröller-Müller Museum, dat prachtige museum op de Hoge Veluwe. En daar hoor je helemaal niemand over.
Het Kröller-Müller Museum is het levenswerk van Helene Kröller-Müller. Over Helene wordt geschreven dat zij een koppige en eigenwijze vrouw was. Ik lees daarin dat zij een vrouw met een visie was die zich niet zomaar aan de kant achter een naaiwerkje liet zetten. Helene had in haar leven een enorme kunstcollectie verzameld die ze met de hele wereld wilde delen. Dit resulteerde in het museum op de Hoge Veluwe. Een keur aan Neerlands beste architecten en een Vlaming hebben aan de gebouwen een bijdrage geleverd; Henry van de Velde, Wim Quist, Gerrit Rietveld, Aldo van Eyck. We zijn er allemaal heel vaak geweest op de witte fietsen en in de beeldentuin.
Het museum is toe aan een uitbreiding. Er blijkt wat mis te zijn met het ontwerp van Wim Quist, waardoor je de collectie in omgekeerde volgorde bekijkt. Dat had Helene niet zo bedoeld en dus moet dit euvel hersteld worden en ook zijn er meer vierkante meters nodig.
Wat moet het geweldig zijn om als directie te mogen nadenken over de architect voor deze uitbreiding. Wie past er bij dit museum, op deze prachtige plek en in de geest van Helene Kröller-Müller? Het is een fantastische mogelijkheid om eens te kunnen putten uit het enorme talent dat Nederland heeft en dat er maar lastig tussenkomt met de huidige aanbestedingsregels, die voorschrijven dat je minstens drie musea moet hebben ontworpen alvorens je een museum mag ontwerpen. En misschien zou er eindelijk ook een talentvolle, vrouwelijke architect aan het illustere rijtje gevoegd kunnen worden. Een koppige en eigenwijze vrouw met een visie die het erfgoed van Helene in een nieuw licht zet!
Maar er kwam geen aanbesteding. Er kwam geen open oproep om architecten uit te dagen. Er kwam geen selectie om talentvolle architecten te vinden. Er was geen creativiteit en geen nieuwsgierigheid. Het Kröller-Müller Museum koos voor een starchitect uit de oude doos: Tadao Ando. En daarmee doet ze hetzelfde als de miljardair van de Antwerpse toren; ze kiest voor zekerheid, spektakel en voorspelbaarheid.
Ik ging te rade op het wereldwijde web. En daar gebeurt iets wonderlijks; er is helemaal niets te vinden over het ontwerp van Ando voor het Kröller-Müller. Hoe kan het dat zo’n belangrijk rijksmuseum hier niets over deelt? Een enkel artikeltje van Architectenweb uit januari 2018 meldt: “Redenen te over om Tadao Ando te vragen voor de uitbreidingsstudie, meent Rob van Gemert, die het Kröller-Müller Museum bij de uitbreiding adviseert namens ToornendPartners. “Ando ontwerpt uiterst zorgvuldige gebouwen, die respect tonen voor de natuur en enorm ruimtelijk zijn. Hij heeft bovendien veel ervaring met kunstmusea.”
Er gaat wel wat mis in wat daar gezegd wordt. Hier spreekt een projectmanager die weer eens teveel te zeggen heeft over de selectie van de architect. Respect voor de natuur? Sinds wanneer hebben wanden van schoon beton respect voor de natuur, we weten toch allemaal dat beton één van de meest vervuilende bouwmaterialen op aarde is? En waarom moet de architect wéér iemand zijn met veel ervaring met kunstmusea? Kunst gaat toch over eigenwijze mensen; over verrassende visies, over buiten de lijntjes kleuren, het experiment, de paradijsvogel, de buitenstaander? Is het niet de taak van de kunstwereld en het Rijk om op zoek te gaan naar andere talenten? Heeft geschiedenis niet allang bewezen dat het experiment zoveel meer kan opleveren? Kijk naar de Kunsthal in Rotterdam, het Sonsbeekpaviljoen van Van Eyck, Museum De Lakenhal in Leiden en, heel recent, de Kunstwerf in Groningen?
De afgelopen maanden is er een architectenselectie geweest voor een uitwerkend architect. De stukken hiervan zijn te downloaden via Tenderned. Hieruit blijkt dat de 3.000 m
2
van de verkennende studie van Ando uit 2018 ondertussen 12.000 m
2
is geworden. Er is geen tekening of plaatje te vinden van het ontwerp van Ando. Maar de selectiecriteria zeggen veel; de constructeur wordt geselecteerd op basis van ervaring met wanden van schoonbeton.
Dus, beste Kröller-Müller Museum, hier een advies van een eigenwijze, koppige vrouw. Het is nog niet te laat. De wereld zit niet meer te wachten op wanden van schoonbeton – hoe prachtig ook – met de centerpennen op de juiste plek. Er is nood aan een transitie. Een transitie naar gebouwen die sámen gaan met de natuur en iets teruggeven aan die natuur. Aan gebouwen die gebouwd worden met materialen die CO
2
opnemen in plaats van uitstoten. Het is de taak van een Rijksmuseum om hierin voorbeeldstellend te zijn. Dat is niet makkelijk en voorspelbaar. Maar het is wel een spannende en belangwekkende zoektocht. En we hebben architecten in Nederland die dat kunnen. En die architecten spreken en schrijven in de taal van het land. Het zijn architecten die zijn opgegroeid met de schoonheid van het Kröller-Müller en die hebben leren fietsen op de witte fietsen. Het zijn deze architecten die u moet uitdagen voor uw prachtmuseum. En ik verzeker u, deze anti-starchitects zullen zorgen voor meer dan spektakel. Zij zullen zorgen voor een zachte, natuurvriendelijke, inclusieve, vrolijke, tactiele en ruimtelijke revolutie in de bouw- en museumwereld.
Marjolein van Eig is architect-directeur van
BureauVanEig
. Zowel in haar werk als in haar maandelijkse column verbindt ze eigentijdse opgaven met hun historische wortels. Ze is als gastdocent verbonden aan de TU Delft en de Academie van Bouwkunst Rotterdam.
Trefwoorden
tadao ando
column
tenderned
schoonbeton
museum
kröller-müller museum
rijksmuseum
marjolein van eig
aanbesteding
Best gelezen
1
Den Bosch 'pauzeert' aanbesteding voor ontwerp gebiedsontwikkeling Citadelpoort
maandag, 17 november
2
Expositie in Kunsthal belicht eerdere toeristische periode Rotterdam
dinsdag, 18 november
3
Zelfsluitende Vlotterkering in Steyl vormt tevens 'balkon aan de Maas'
dinsdag, 18 november
4
Kleurrijk atrium vormt hart van nieuw internationaal hoofdkantoor NXP
maandag, 17 november
5
Het streven naar nieuw is ouderwets
donderdag, 20 november
Gerelateerde nieuwsberichten
Tadao Ando onderzoekt uitbreiding Kröller-Müller Museum
29 januari 2018
Nominaties Geert Bekaert-prijs voor architectuurkritiek bekend
1 mei
Duurzaam of mooi
8 november 2022
Toegankelijk
11 oktober 2022
Sloopverbod
13 september 2022
Kröller-Müller Museum: ‘We zien een architect als een kunstenaar, en een kunstenaar kiezen we altijd zelf’
10 januari 2023
Gaaf land
14 maart 2023
Column
De factor tijd
14 juni 2022
De uitstoot is nu
11 april 2023
Column
Wooncrisis én ambtenarencrisis
10 mei 2022
Kolommen en vergankelijkheid
10 mei 2023
Column
Dijkenhoge ambities
12 april 2022
Steen – PIR – Schaap
13 juni 2023
Waarde en weerloos
8 maart 2022
Houtbouw hoeft er niet zo uit te zien
8 februari 2022
Witte Mannen
12 oktober 2023
Laatste keer, echt
12 december 2023
De reikwijdte van iemand
11 januari 2022
Gebouwde telmodellen
14 december 2021
Ode aan onze oude straat
9 november 2021
De architect en de verkiezingen
14 november 2023
Dagboek van een ruimtegebruiker
16 januari 2024
De glasparadox
14 september 2021
Ode aan Joost
13 februari 2024
Huilen onder systeemplafonds
9 juni 2021
Architecten, verenigt u
11 mei 2021
Lelijkste woonwijk
12 maart 2024
Het raam mag niet open
13 april 2021
De architect is op zoek naar liefde
10 april 2024
Modern
14 mei 2024
Nostalgie naar vooruitgangsdenken
9 maart 2021
Plaatsen waar u slaapt
9 juli 2024
Materiaal als drager van herinnering
9 februari 2021
Hoekjes, trapjes, hekjes
11 september 2024
Het leven in het trappenhuis
12 januari 2021
Voorstellingsvermogen
12 november 2024
Stad aan het water
8 oktober 2024
Column
Garanties, garanties
14 januari
Marjolein van Eig: “Een boek lees je anders dan een online artikel”
31 oktober 2024
Column
Achterblijvers op de bank
10 december 2024
Column
Grote werken
11 maart
Groene gevel
11 februari
Column
Words of wisdom
13 mei
Column
Gezicht van de tijd
15 oktober
Column
Architectuurkritiek
10 juni
Column
10 nieuwe steden
9 september
Column
Schoonheid in de architectuur
11 november
Het gebouw als kunstwerk
16 januari 2023
Krijgt Kröller-Müller de opdrachtgever die het verdient?
17 januari 2023
Bjarne Mastenbroek: verander aanbestedingspraktijk in Nederland
19 januari 2023
De andere kant
24 januari 2023
Een goede gebouwplint; wat is dat eigenlijk?
14 februari 2023
Tadao Ando onderzoekt uitbreiding Kröller-Müller Museum
29 januari 2018
Nominaties Geert Bekaert-prijs voor architectuurkritiek bekend
1 mei
Duurzaam of mooi
8 november 2022
Toegankelijk
11 oktober 2022
Sloopverbod
13 september 2022
Kröller-Müller Museum: ‘We zien een architect als een kunstenaar, en een kunstenaar kiezen we altijd zelf’
10 januari 2023
Gaaf land
14 maart 2023
Column
De factor tijd
14 juni 2022
De uitstoot is nu
11 april 2023
Column
Wooncrisis én ambtenarencrisis
10 mei 2022
Kolommen en vergankelijkheid
10 mei 2023
Column
Dijkenhoge ambities
12 april 2022
Steen – PIR – Schaap
13 juni 2023
Waarde en weerloos
8 maart 2022
Houtbouw hoeft er niet zo uit te zien
8 februari 2022
Witte Mannen
12 oktober 2023
Laatste keer, echt
12 december 2023
De reikwijdte van iemand
11 januari 2022
Gebouwde telmodellen
14 december 2021
Ode aan onze oude straat
9 november 2021
De architect en de verkiezingen
14 november 2023
Dagboek van een ruimtegebruiker
16 januari 2024
De glasparadox
14 september 2021
Ode aan Joost
13 februari 2024
Huilen onder systeemplafonds
9 juni 2021
Architecten, verenigt u
11 mei 2021
Lelijkste woonwijk
12 maart 2024
Het raam mag niet open
13 april 2021
De architect is op zoek naar liefde
10 april 2024
Modern
14 mei 2024
Nostalgie naar vooruitgangsdenken
9 maart 2021
Plaatsen waar u slaapt
9 juli 2024
Materiaal als drager van herinnering
9 februari 2021
Hoekjes, trapjes, hekjes
11 september 2024
Het leven in het trappenhuis
12 januari 2021
Voorstellingsvermogen
12 november 2024
Stad aan het water
8 oktober 2024
Column
Garanties, garanties
14 januari
Marjolein van Eig: “Een boek lees je anders dan een online artikel”
31 oktober 2024
Column
Achterblijvers op de bank
10 december 2024
Column
Grote werken
11 maart
Groene gevel
11 februari
Column
Words of wisdom
13 mei
Column
Gezicht van de tijd
15 oktober
Column
Architectuurkritiek
10 juni
Column
10 nieuwe steden
9 september
Column
Schoonheid in de architectuur
11 november
Het gebouw als kunstwerk
16 januari 2023
Krijgt Kröller-Müller de opdrachtgever die het verdient?
17 januari 2023
Bjarne Mastenbroek: verander aanbestedingspraktijk in Nederland
19 januari 2023
De andere kant
24 januari 2023
Een goede gebouwplint; wat is dat eigenlijk?
14 februari 2023
Toon alles
Andere nieuwsberichten
Studio for New Realities brengt binnenspel Plaswijckpark onder gevouwen dak
Gisteren, 14:00
Het Plaswijckpark in het noorden van Rotterdam biedt voor kinderen allerlei mogelijkheden om buiten te spelen. Voor dagen met minder goed weer is er nu een tweede paviljoen gerealiseerd met mogelijkheden om binnen te spelen.
Space&Matter ontwerpt ingetogen houten paviljoen voor BSO in Zeist
Gisteren, 09:30
Aan de rand van het dorpscentrum van Zeist, in een door woningen omzoomd binnengebied, ontwerpt Space&Matter een nieuwe buitenschoolse opvang (BSO) en gymzaal.
MoederscheimMoonen Architects benoemt vijf associates
Gisteren, 09:00
Om de basis van het groeiende bureau richting de toekomst te versterken heeft het nu vijf associates benoemd: Aldo Trim, Boy Hoffs, Maarten de Roij, Mike Pennings en Romano van den Dool.
ECHO Urban Design en RoosRos Architecten winnen tender Machinewerf Vlissingen
20 november, 4:30
ECHO Urban Design en RoosRos Architecten zijn samen met partners Leyten, Fullhouse, depart en Steenvlinder door de gemeente Vlissingen geselecteerd als winnende partner voor de ontwikkeling van locatie de Machinewerf in het Scheldekwartier.
Vervoersregio's Rotterdam, Den Haag en Amsterdam willen miljard extra voor OV
Gisteren, 11:29
Volgens burgemeester Jan van Zanen van Den Haag is 500 miljoen euro extra nodig "om niet achteruit te gaan door indexering en bezuinigingen". En nog eens 500 miljoen euro is nodig "om het OV mee te laten groeien met het aantal inwoners.
Mogelijke proef zelfrijdende pendelbussen tussen station Hoofddorp en Schiphol Trade Park
20 november, 2:15
De provincie Noord-Holland onderzoekt of het zelfrijdende pendelbussen zonder chauffeur kan laten rijden in de buurt van Schiphol. Als dit qua veiligheid en techniek haalbaar is, wil de provincie in 2027 een proef starten.
Fietsflat bij Amsterdam Centraal wordt na 25 jaar gesloopt
20 november, 1:45
Voor de door VMX Architects ontworpen fietsenstalling is geen nieuwe plek gevonden. Daarom wordt de 'fietsflat' nu gesloopt.
Maastricht grootste stijger op lijst van beste steden om te wonen
20 november, 1:15
Op de ranglijst van de Atlas voor Gemeenten steeg Maastricht de afgelopen tien jaar van de 40e naar de 34e plek. Amsterdam staat stevig op de 1e plek van de lijst.
Minder infraprojecten gaan door na bezuinigingen Prinsjesdag
20 november, 10:40
Minder infrastructuurprojecten kunnen doorgaan door bezuinigingen die met Prinsjesdag zijn doorgevoerd. Dat staat in antwoorden op Kamervragen over de begroting van het Mobiliteitsfonds.
Om malafide grondspeculatie tegen te gaan, overweegt het kabinet een bedenktijd voor kopers van grond
20 november, 9:00
Grondhandelaren splitsen landbouwgrond vaker op in kleine stukjes en verkopen die dan door aan particulieren. De kopers kunnen dan ten onrechte denken dat de gemeente op de grond wil bouwen, terwijl dat niet zo is.
Ga naar het nieuws-archief
Marjolein van Eig
Architect
2
0
0
0
Voor een optimale gebruikservaring plaatst Architectenweb functionele cookies. Wat de verschillende cookies precies doen leggen we uit in een
overzicht
. Cookies van social media kun je optioneel
aanzetten
.
Akkoord
Instellingen
Annuleren
OK
Sluiten
Doorgaan
Inloggen
Maak een gratis persoonlijk account aan
Feedback
Feedback
Wij horen graag jouw feedback. Laat je reactie achter en eventueel jouw e-mail adres.
Reactie
Verstuur