Marjolein van Eig

Begraafplaats en Crematorium Westerveld

Huilen onder systeemplafonds

9 juni 2021, 9:10

Er zijn een hoop uitvaartcentra in Nederland waar je liever niet dood gevonden wilt worden. Dat is, in meerdere opzichten, een treurige zaak. En het lijken er steeds meer te worden. We brengen onze geliefden na een lang of kort, mooi of minder mooi leven weg in middelmatige gebouwen die het niveau van een standaard snelwegkantoor niet overstijgen. We parkeren de auto op een terrein met grind en betonstenen dat, als je mazzel hebt, omzoomd wordt met een strookje buxus. En dan begint de ellende.

We komen samen in een muffige voorruimte. Daar worden we bediend door mannen en vrouwen in goedkope bedrijfskleding. We mompelen wat naar elkaar, niet te hard natuurlijk, zien familieleden die je alleen op dit soort gelegenheden treft en wachten op de rouwende nabestaanden. Als het moment daar is gaan er deuren open die leiden naar de ruimte voor de toespraakjes, de tranen en de muziek. Met en beetje geluk kijkt deze ruimte uit op natuur. Na een half uur of een uur, afhankelijk van de populariteit van de overleden persoon, gaan andere deuren open die toegang geven tot de koffieruimte met de cake. Voor we het weten staan we allemaal weer buiten.

Dit alles vindt plaats in een gebouw dat niet veel meer is dan een kale doos van baksteen, of een paar geschakelde kale dozen van baksteen, onder een luifel met een verouderde vormgeving. Wat volgt zijn systeemplafonds met te zwierige koven, wanden met onduidelijke afwerking, banken voorzien van anti-incontinentiestof en vloerbedekking die te snel vlekt. Voor mij, genetisch belast met het huilsyndroom, zijn deze afwerkingen een redding. Een verkeerd hangende plafondplaat of een pui die niet goed aansluit op de wand, leiden mij af van de grootste huilbuien. Maar liever laat ik mijn ogen haken op mooie materialen, een fijn raam, mooie lichtval. Hoe verzin je het om iemand in zo’n ruimte de laatste eer te bewijzen?

Helaas is er voor veel mensen weinig keus. Zeker als je een uitvaartverzekering hebt, dan is het kiezen uit die paar centra die bij de verzekeraar horen. Daar heb je het dan mee te doen. Steeds meer uitvaartcentra vallen onder de grote verzekeraars als Dela, Monuta of Yarden. Ondertussen is Dela ook Yarden, dus zijn er nog maar twee over. Zij kopen voortdurend uitvaartcentra op, waardoor er steeds minder particuliere ondernemingen – lees: eigenheid – over blijven. Overal dezelfde derrie is het gevolg.

Hoe anders het ook kan. Van mijn vader namen we jaren geleden veel te vroeg afscheid in het crematorium van Westerveld in Driehuis. De begraafplaats met crematorium en columbariums ligt prachtig in de bosrijke duinen ten noorden van Haarlem. Het landschap is onderdeel van het afscheidsritueel. De auto wordt geparkeerd in het groen. Na de ontvangstkamer loopt de stoet enige tijd over de begraafplaats om vervolgens via een slingerpad de hoger gelegen karakteristieke, monumentale aula van Marius Poel te bereiken. Het is een prachtig gezicht, die slinger van verdrietige, in zichzelf gekeerde mensen omhoog. Het smalle pad vormt een welkome overgang tussen de gezamenlijke ontvangst en het gezamenlijke afscheid.

Eenmaal binnen geen treurige afwerkingen maar dikke stenen kolommen, lambriseringen en vloerafwerking. Deze ruimte kan wat tranen opvangen. Een groot raam links kijkt uit op natuur. Vanachter het spreekgestoelte komt indirect daglicht naar binnen. De ruimte is hoog, hier geen systeemplafonds met inbouwspots maar een eenvoudig vlak met indirecte verlichting. Na het afscheid volgt de stoet hetzelfde slingerpad naar beneden en weer is er een moment van individuele bezinning, vergezeld van de wolkenlucht en troostrijke bomen, voordat we met zijn allen herinneringen ophalen bij de borrel. Een enkeling kan hierna nog dwalen over de begraafplaats en de columbariums met de bakstenen trappen van Dudok. Mooi ingebed in het landschap.

De routing, de natuur, de monumentaliteit en de zorgvuldige materialisatie van de gebouwen; het zijn essentiële elementen in het goed afscheid kunnen nemen van het leven van een geliefde. Wij nabestaanden verdienen de beste gebouwen in de mooiste omgeving met de fijnste materialen.

Het wordt tijd dat de er verandering komt in de bestaande uitvaartarchitectuur en de verdienmodellen die eronder hangen. Afscheid nemen van een geliefde hoort niet in een verdienmodel. Want die modellen leiden tot de veredelde loodsen die er nu gebouwd zijn en die in rap tempo bijgebouwd worden. Dat is niet alleen treurig, het is ook helemaal niet duurzaam. Waar Driehuis Westerveld al meer dan 100 jaar een solide basis vormt voor elk afscheid, en voor de herinnering die achterblijft, zullen veel uitvaartcentra hun 30-jarige bestaan niet vieren. Ze zullen snel vergeten worden en alweer vervangen zijn door een nieuwe kale doos, met een nieuwe luifel, die al verouderd is zodra deze is opgehangen.

Marjolein van Eig is architect-directeur van BureauVanEig. Zowel in haar werk als in haar maandelijkse column verbindt ze eigentijdse opgaven met hun historische wortels. Ze is als gastdocent verbonden aan de TU Delft en de Academie van Bouwkunst Rotterdam.

Trefwoorden

crematorium marjolein van eig westerveld begraafplaats column

1	EGM architecten over uitwerking ontwerp Fenix: “Het was echt teamwork” woensdag, 16 juli
2	ASML op schema voor uitbreiding in Eindhoven woensdag, 16 juli
3	CO2-gestuurd ontwerpen is efficiënt ontwerpen. Levert dat ruimtelijk nog wat op? Jazeker! dinsdag, 15 juli
4	Aquon – transparant laboratorium met in houten hart plek voor ontmoeting dinsdag, 15 juli
5	Benthem Crouwel en Snøhetta geven eerste indruk van Huis van Cultuur en Bestuur Eemsdelta maandag, 14 juli

Gerelateerde nieuwsberichten

Ouwe starchitects

8 december 2022

Toegankelijk

11 oktober 2022

De uitstoot is nu

11 april 2023

2023 in tien columns door Marjolein van Eig

26 december 2023

Kolommen en vergankelijkheid

10 mei 2023

Steen – PIR – Schaap

13 juni 2023

Witte Mannen

12 oktober 2023

Laatste keer, echt

12 december 2023

De architect en de verkiezingen

14 november 2023

Dagboek van een ruimtegebruiker

16 januari 2024

Ode aan Joost

13 februari 2024

Lelijkste woonwijk

12 maart 2024

De architect is op zoek naar liefde

10 april 2024

Modern

14 mei 2024

Plaatsen waar u slaapt

9 juli 2024

Hoekjes, trapjes, hekjes

11 september 2024

Voorstellingsvermogen

12 november 2024

Stad aan het water

8 oktober 2024

Column

Garanties, garanties

14 januari

Marjolein van Eig: “Een boek lees je anders dan een online artikel”

31 oktober 2024

Column

Achterblijvers op de bank

10 december 2024

11 maart

11 februari

13 mei

10 juni

Architecten, verenigt u

11 mei 2021

Het raam mag niet open

13 april 2021

Nostalgie naar vooruitgangsdenken

9 maart 2021

Materiaal als drager van herinnering

9 februari 2021

Het leven in het trappenhuis

12 januari 2021

De glasparadox

14 september 2021

Ode aan onze oude straat

9 november 2021

Gebouwde telmodellen

14 december 2021

De reikwijdte van iemand

11 januari 2022

Houtbouw hoeft er niet zo uit te zien

8 februari 2022

Waarde en weerloos

8 maart 2022

Dijkenhoge ambities

12 april 2022

Wooncrisis én ambtenarencrisis

10 mei 2022

De factor tijd

14 juni 2022

Sloopverbod

13 september 2022

Duurzaam of mooi

8 november 2022

2022 in tien columns door Marjolein van Eig

28 december 2022

Het gebouw als kunstwerk

16 januari 2023

De andere kant

24 januari 2023

Een goede gebouwplint; wat is dat eigenlijk?

14 februari 2023

Gaaf land

14 maart 2023

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Stedenbouwkundig structuurontwerp voor Blok III in Sloterdijk I Zuid goedgekeurd

18 juli, 1:30

In opdracht van een breed scala aan eigenaren zoals SBI Development, Bun Projectontwikkeling en AM Gebiedsontwikkeling) heeft Scope Spatial Strategy het stedenbouwkundig structuurontwerp van Blok III binnen Sloterdijk I Zuid ontwikkeld.

VORM ontwikkelt laatste twee kavels Eenhoorngebied Amsterdam

17 juli, 2:24

Op de kavels worden onder de projectnaam Portico twee bouwblokken met in totaal 88 woningen gerealiseerd. Marcel Lok_Architect en Studio Blad (landschap) zijn verantwoordelijk voor het ontwerp.

Multifunctioneel gebouw Floating Gardens in Sloterdijk biedt plek aan woningen en een IKC

17 juli, 12:18

In het gebouw zijn 192 appartementen en een IKC ondergebracht. Het gebouw en de woningen zijn ontworpen door Orange Architects, Bureau Rowin Petersma ontwierp de ‘alles-in-één-school’.

Architectenweb Sportzomer: Vincent van Heesch is een fanatiek tennisser

17 juli, 9:15

Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de tweede aflevering spreken we met Vincent van Heesch, die vaak op de tennisbaan is te vinden.

Hermans kiest Schiermonnikoogroute voor stroomkabel naar Noordzee

18 juli, 11:09

Er moeten zware kabels door de Waddenzee komen om windenergie van de Noordzee aan land te brengen.

Hester Bijl wordt rector magnificus TU Delft

18 juli, 9:27

Bijl wordt de eerste vrouw die de technische universiteit in Delft gaat leiden.

Provincie komt bij BAM en SPIE uit voor onderhoud aan Zeelandbrug

17 juli, 1:39

Zeeland opende de aanbesteding in januari, maar geen partij meldde zich voor de klus.

Meerderheid Limburgers houdt rekening met nieuwe overstromingen

17 juli, 10:35

Bijna driekwart van de Limburgers denkt dat hun provincie de komende vijf jaar weer te maken krijgt met wateroverlast zoals overstromingen en stortbuien.

ASML op schema voor uitbreiding in Eindhoven

16 juli, 12:31

Het concern heeft in Eindhoven grond gekocht en wil begin 2026 starten met de bouwwerkzaamheden.

Organisaties: compensatie natuur Maasvlakte II onvoldoende

16 juli, 9:17

Zeven natuurorganisaties stapten in 2022 naar de rechter om het kabinet te dwingen de natuur te herstellen in een Europees beschermd natuurgebied voor de kust van Zeeland en Zuid-Holland.

Ga naar het nieuws-archief