Hans van der Heijden
Copyright: Maarten van Haaff
Appartement in gebouw Lake Shore Drive in Chicago
Copyright: Familie Myhrum

Het Timmermansoog: Mies

8 september 2020, 9:15
Twintig kilometer fietsten wij dwars door Berlijn op zoek naar Haus Lemke, ontworpen door Ludwig Mies van der Rohe. ‘Een garage,’ stelden onze pubers vast. ‘Kom, we gaan verhuizen,’ stelde mijn geliefde daartegenover. Zij had gelijk. Het is een van de weinige huizen uit de architectuurcanon waarin ik ons zó zie wonen.

Waar ligt dat aan? Ik ben geen belijdend modernist. De goddelijke ideeënstrijd in het modernisme vind ik slaapverwekkend. Halfgod Peter Smithson, maar hij niet alleen, reduceerde het modernisme tot een duel tussen de twee oppergoden daarvan. ‘Mies is groots, maar Corbu com­mu­ni­ceert’, smies­pelde hij.

Terug van vakantie kreeg ik het aan de stok met een dwarsdenkende archi­tectuur­twitticus. Ik had Le Corbusier een saaie man genoemd, die saaie gebouwen heeft gemaakt. Tussen twee restauraties door bezocht ik ooit de door hem ontworpen Villa Savoye. Dat is misschien een villa te noemen, maar het is beslist geen huis. Eerder leek het mij een rammelende design-keet die slechts gediend heeft als decor voor foto’s en feesten, en voor foto’s van feesten. Zijn kapel in de Jura, Notre Dame du Haut, is ver­dienste­lijk. Toch is ook dit bouwwerk uiteindelijk een opgedirkte, tochtige schuur. En dan die dikke lagen verf overal. Corbu maakte geschminkte gebouwen. 100 jaar na dato was de gelatenheid van de twitticus over zóveel geloofstwijfel mijn deel.

In Berlijn bezweken wij voor het afgeschminkte baksteenmodernisme van Haus Lemke. De weldaad van het huis komt niet over als een opgedrongen, geësthetiseerd woonideaal. Het is aan de bewoners om het huis ter personaliseren en het van spullen (en verf) te voorzien. Het ontwerp legt de verhouding tussen de straat, het huis en de tuin vast en regelt de ruimtelijke betrekkingen tussen de drie woon­kamers. Haus Lemke anticipeert op de conventies van het wonen. Wij stelden ons voor hoe het huis de wanordelijke spullen van onze gecombineerde huis­raad zou verdragen. Als bezoeker zie je veel niet. De garage, sanitaire ruimten, bergingen, keuken en bijkeuken zijn in een vrijwel gesloten zone onderge­bracht. Er is een ruime kelder. Bij de gratie van de dienstvertrekken zou onze woonruimte niet dicht­slibben. Een sluw huis, dat Haus Lemke.

Ik sprak Charlotte. Naar eigen zeggen is zij opgegroeid ‘in Mies.’ Als jong architectenstel hadden haar ouders een appartement aan Lake Shore Drive in Chicago bemachtigd. Charlottes jeugdfoto’s zijn nauwkeurig onthoekt, zwart-wit en sereen. Zij speelt met blokken op een glanzende giet­vloer. Curieus genoeg is het interieur vrij donker. Op de achtergrond zie je gordijnen die voor de glazen vliesgevel zijn gehangen en de achtergrond vormen voor abstracte schilderijen die weer aan de gordijnen hangen. Dwars door de kamer hangt een hang­mat. Er staan een paar Thonet stoelen. Een van het bordes van het gebouw losgevroren travertinplaat dient als bijzettafel.

Charlottes jeugdherinneringen illustreren de metropolitaanse levensvreugde in het Chicago van de jaren ’50 en ‘60. Mies, Myron Goldsmith, Bertrand Goldberg, Charles Genther, Harry Weese en Charles Murphy bedronken in het huis van haar ouders, die een generatie jonger waren. Sardonisch waren de felicitaties aan een aanwezige die de gordijnen van het Farnsworth House had mogen ver­nieuwen toen dat voor de allereerste keer onder water was gelopen.

Mies zelf had geen trek in inge­wikkelde liftgesprekken en woonde verderop in een oud huis. Uitgelaten sprong de fotograaf Harry Callaghan daar op zijn schoot, waardoor de fragiele rugleuning van de stoel brak. Mies heeft de ge­knakte Eames-stoel altijd laten staan.

Lake Shore Drive was stylish. Huisdieren waren verboden en aanvankelijk waren zilveren gordijnen verplicht. Later werden verticale en horizontale lamellen toegestaan als ze maar grijs waren. Het was aan de bewoners om hun onderkomen te perso­naliseren. De huizen van Charlottes vriendinnetjes waren vaak minder smaakvol. Die stonden vol met nepantiek of liepen vooruit op de postmoderne kitsch. Tegenwoordig wonen er welgestelden en architecten. Flats zijn bij elkaar getrokken. Er schijnen zelfs twee volledige verdiepingen te zijn samengevoegd tot een enorme duplex­woning. Je kunt dat verstedelijking noemen. ‘Mies takes all sorts of shit,’ beweert Charlotte.

Groots is goed genoeg. Architectuur is een toegepaste kunst met beperkte communicatieve mogelijk­heden. Wat vertelt Corbu’s verf eigenlijk? Het vieren van het genot van de hang­mat, Mies’ kapotte Eames-stoel en travertin­plaat wijzen in een andere richting. Tegenover Corbu’s humorloze evangelisme staat zijn zwijgzame joy de vivre. Mies bewoog zich in de imperfecte realiteit en stopte – meestal – op tijd met ontwerpen.

Euforisch waren onze pubers toen zij uitvonden dat de Russische bezettingsmacht Haus Lemke daadwerkelijk als garage gebruikt had. Mies takes all sorts of shit.

Foto ter beschikking gesteld door Charlotte Myhrum, met dank.


Hans van der Heijden is architect en werkt daarnaast als publicist en docent. Over het werk van zijn bureau, Hans van der Heijden Architect, is vorig jaar het boek Street Architecture verschenen. Hij is honorary visiting professor aan de University of Liverpool en geeft les aan de Academie van Bouwkunst in Rotterdam.

Trefwoorden

le corbusier mies van der rohe berlijn het timmermansoog haus lemke hans van der heijden column

Gerelateerde nieuwsberichten

Andere nieuwsberichten

Studio for New Realities brengt binnenspel Plaswijckpark onder gevouwen dak
21 november, 2:00

Space&Matter ontwerpt ingetogen houten paviljoen voor BSO in Zeist
21 november, 9:30

MoederscheimMoonen Architects benoemt vijf associates
21 november, 9:00

ECHO Urban Design en RoosRos Architecten winnen tender Machinewerf Vlissingen
20 november, 4:30

Vervoersregio's Rotterdam, Den Haag en Amsterdam willen miljard extra voor OV
21 november, 11:29

Mogelijke proef zelfrijdende pendelbussen tussen station Hoofddorp en Schiphol Trade Park
20 november, 2:15

Fietsflat bij Amsterdam Centraal wordt na 25 jaar gesloopt
20 november, 1:45

Maastricht grootste stijger op lijst van beste steden om te wonen
20 november, 1:15

Minder infraprojecten gaan door na bezuinigingen Prinsjesdag
20 november, 10:40

Om malafide grondspeculatie tegen te gaan, overweegt het kabinet een bedenktijd voor kopers van grond
20 november, 9:00
Ga naar het nieuws-archief
Hans van der HeijdenArchitect
ATAG Nederland
KUBUS | Specialist in BIM-software
SAPA
Reynaers Aluminium Nederland
Jansen
SAB-profiel bv
Aliplast Aluminium Systems
Kingspan Light & Air
Hagemeister GmbH & Co. KG
ALUCOBOND®
Tarkett BV
Kawneer
Grohe Nederland B.V.
Malaysian Timber Council
OCS | Office Cabling Systems
Swisspearl Nederland
Forster Nederland N.V.
VELUX Commercial Benelux B.V.
Sempergreen
Houthandel van Dam
Aluprof Nederland BV
QbiQ Wall Systems
Forbo Flooring
Schüco Nederland
Cedral
Sto Isoned bv
Triflex bv
Gorter Luiken BV
wienerberger
Knauf Insulation
DUCO Ventilation & Sun Control
BEWI IsoBouw
Mview+
Rockfon (ROCKWOOL B.V.)
Gira Nederland B.V.
Kingspan Geïsoleerde Panelen
GEZE Benelux B.V.
Renson
Metaglas Groep
ABB | Busch-Jaeger
Jung | Hateha B.V.
Knauf B.V.
Saint-Gobain Glass Benelux
Faay Vianen B.V.
objectflor
Boon Edam Nederland B.V.
Hunter Douglas Architectural
VOLA Nederland BV
Forbo Eurocol Nederland B.V.
EQUITONE gevelpanelen
Holonite B.V.
AXOR + hansgrohe
Tata Steel Colorcoat®
Ontwerpers
Lidmaatschappen
Nieuwsbrieven
Leveranciers
Lidmaatschappen
Adverteren

Architectenweb
Over ons
Contact

© 2002 - 2025 Architectenweb BV / Voorwaarden / Privacy / Disclaimer / Sitemap
Annuleren
OK
Sluiten
Doorgaan
Inloggen
Maak een gratis persoonlijk account aan