Floris van der Poel

Floris van der Poel raast over de Furkapas in Zwitserland

Architectenweb Sportzomer: Floris van der Poel verkent binnen- en buitenland op de racefiets

4 uur geleden

Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de zevende aflevering spreken we met Floris van der Poel, die minimaal één keer per week op de racefiets stapt. Naast zijn tochten door Nederland heeft de senior architect bij De Zwarte Hond een voorliefde voor Zwitserland. “De overtreffende trap van wielrennersgeluk zijn voor mij de grote bergpassen in de Alpen.”

Jij stapt naast je werk regelmatig op de racefiets. Hoe vaak doe je dat en waar ga je allemaal heen?
“Zondagochtend fiets ik met vier vrienden langs IJssel, Vlist en Lek, daarna koffie en croissants in het park. Elke zondag, weer of geen weer, en het hele jaar door. Dat is de basis. Daarnaast is het inpassen: je gaat na verloop van tijd kijken als een fietser naar de route-mogelijkheden die zich aandienen. Dat doe je bijvoorbeeld bij etentjes met vrienden, ontwerpoverleg, kerstviering met het bureau op Schiermonnikoog tot aan een XXL-rit naar Bazel voor de opening van een tentoonstelling. Met voldoende balans om het leuk te houden voor iedereen natuurlijk!

Het wordt een tweede natuur om windrichting, route, ondergrond en hoogtemeters in te kunnen schatten met behulp van een hele rits apps als Komoot, Windy, Maps en Strava. Ook Instagram en good old Google komen van pas wanneer je je realiseert dat het een kleine omweg is naar een interessant architectuurproject dat je per se wil zien. Mijn fietsvrienden zijn inmiddels gewend aan deze flitsbezoeken. Om nog eens op je vraag terug te komen: ik fiets van een keer per week in de diepe winter tot vier keer wekelijks op het hoogtepunt van de zomer, als het lang licht is en je echt vroeg en laat op de dag kan fietsen.”

Ben jij prestatiegericht of doe je het meer voor de recreatie?
“Dat wisselt. Onbewust ben ik behoorlijk prestatiegericht vrees ik. Maar ik kan nog wel echt glimlachen als ik opkijk en bossen, meren, polders en de opgaande zon zie en ervaar. De overtreffende trap van dit soort geluk zijn voor mij de grote bergpassen in de Alpen. Daar gaat het op een gegeven moment puur over het overwinnen van de berg en zeker niet meer om hoe snel dat gaat.”

Wat spreekt je specifiek aan in wielrennen?
“De relatieve traagheid van bewegen en daarnaast de helderheid in het hoofd die het mij brengt. Dat laatste is natuurlijk de meest evidente reden om thuis, werk en ambities in balans te houden. Het eenvoudige feit dat je met louter je eigen aandrijving best grote afstanden kan afleggen, liefst van punt A naar B, is iets wat mij ook aanspreekt. Voor niet-fietsers is Amsterdam-Rotterdam al wat lastig voor te stellen. Terwijl, wanneer je dat een paar keer gedaan hebt je simpelweg denkt: Amstel, Gouwe en Rotte ... zin om te fietsen, laten we gaan. Het voelt als traag en snel tegelijkertijd.”

Je fotografeert onderweg ook architectuur, waarvan je een deel publiceert op je veel gevolgde Instagram-account. Is er specifieke architectuur die je aanspreekt en die je vastlegt?
“Er is zeker een specifiek type architectuur die mij aanspreekt. Dat is echter ook aan verandering onderhevig. De onderliggende principes zijn redelijk hard-wired, hoewel ik van een aantal zogenaamde zekerheden wel afscheid wil nemen. Dat vergt tijd en een herbezinning op mijn overtuigingen. Precies daarvoor gebruik ik ook Instagram.

Als je snel door de beelden op mijn account schiet dan is het wel helder wat mij interesseert. Er zit geen curatoren-directie onder wat ik upload. Het gaat bewust op gevoel, op wat ik precies dan op dat moment interessant vind. Vaak is dat gerelateerd aan de projecten waar ik mee bezig ben. Zo zie je soms meer nadruk op stedenbouw, soms plattegrondtypologie, gevelhiërarchie, dakvorm, tot aan specifieke details. En heel, heel af en toe zie je een verdwaalde fiets.

Als je doelt op omwegen die ik maak op de fiets om langs een gebouw te fietsen, zoek ik vaak een combinatie van landschap en aanwezigheid van interessante projecten. In Zwitserland fiets ik op hoogte en dus kom je langs solitaire gebouwen van bijvoorbeeld Miller & Maranta, Gion A. Caminada, Karamuk Kuo en Valerio Olgiati. In de steden fiets ik om voor Herzog & de Meuron of Esch Sintzel Architekten, of bijvoorbeeld een gebouw uit de Ticino-school, de laat-twintigste-eeuwse Zwitserse architectuurstroming waarin traditie werd verweven met modernisme.

In Nederland stop ik bij voor mij onbekende gebouwen. Zo waren we vorige week bij een Crescent-plan gelegen aan een chique laan in Wassenaar. Alexander Pols had het betreffende WAVO-park van Sam de Clercq uit de jaren dertig gepost op zijn Instagram-account en dat was genoeg reden om een extra lus te maken voor we de duinen van Mijendel in doken. Een week eerder staken we Zoetermeer in om daar het biobased paviljoen Zoete Aarde van Buurma Dugar te bekijken. Normaal gesproken kom je niet zo snel in een bloemkoolwijk van die omvang. Wel blijft fietsen echt de hoofdzaak. De stops zijn kort, om daarna op het smalle zadel te bedenken wat ik ervan vind. Het gaat niet zo archi-nerdy dat we het nog lang nabespreken op de fiets.”

Nu heb je het ongelooflijke aantal van 152.000 volgers op Instagram. Je zegt dat het account niet specifiek bedoeld is voor fietsen en fotograferen van architectuur, maar levert het je daarin nog wel iets op?
“Ja dat aantal is best hoog inderdaad. Ik ben altijd al een verzamelaar geweest van voor mij relevante referenties. Dat begon met het fotokopiëren van halve jaargangen Casabella-magazine uit de bibliotheek in Delft, daarna gooide ik de data op harde schijven. Nu doe ik het logischerwijs via sociale media; snel en goed bereikbaar. Het moment van uploaden, waarbij ik tijdens het selecteren en editen van de foto’s nadenk over het passende bijschrift, zie ik als een training voor hoe ik ze benoem en welke volgorde van belangrijkheid ik aanbreng. Daarbij vraag ik me af: wat vind ik nu precies zo goed aan dit beeld en waarom?

Mijn Instagram-account is een persoonlijke harde schijf van voor mij relevante referenties die openbaar is. De aantallen volgers groeiden daarin mee, zonder dat ik de onderliggende algoritmes doorgrond of begrijp. Maar ik kan niet ontkennen dat het soms handig is. Zo weten relatief veel mensen wat ik goed vind. Dus krijg ik previews van plannen, vragen en opmerkingen over details die aanvullend zijn aan wat ik post en die ook daadwerkelijk bruikbaar zijn in real-life.

Leuker wordt het als ik verrast word. Zo ging ik niet lang geleden een paar dagen naar Bazel om projecten te bekijken. Het ernaartoe fietsen door de nacht, regen en kou was gekkenwerk. Eenmaal daar kreeg ik snel een aantal uitnodigingen om projecten, mensen en een opening te bezoeken omdat wielrennen onder Bazelse architecten kennelijk populair is en een aantal van deze mensen mij volgt.

Later die week zat ik aan de bar naast Pablo Garrido Arnaiz van het Zwitserse bureau Parabase. We spraken over de tentoonstelling What if, unbuild architecture in Switzerland in het Schweizerisches Architekturmuseum. Ook hadden we het hoe het in Bazel werkt qua opdrachtverlening en dat het een stad is die wordt gecontroleerd door een vijftal families. Totaal anders dan bij ons en ook echt anders dan elk ander kanton in Zwitserland. Ik vind dat interessant, de verschillen en overeenkomsten en wat je daaruit kan leren.

Via Pablo leerde ik ook de extreem gecontroleerde en zeer technische benadering van de Zwitserse insteek van hergebruik van gebouwen. Parabase is bijvoorbeeld bezig met een woongebouw met gevels van TT-liggers die in een eerder leven als parkeervloeren dienstdeden. In eerste instantie vond ik het niet echt mooi, maar het was wel een nieuw en rijk thema waar ik op de terugweg over na kon denken en het vormde de start van een andere invalshoek die ik belangrijk vind.

De kruisbestuiving tussen wielrennen, Instagram en architectuur levert dus wel degelijk wat op. De bekende uitspraak van Joop Zoetemelk, ‘de fiets, de fiets en verder niets’, toen hem werd gevraagd waaruit zijn leven naast het wielrennen bestond, klopt dus niet helemaal."

Trefwoorden

floris van der poel sport architectenweb sportzomer zwitserland zomerserie de zwarte hond wielrennen

1	Entree ziekenhuis Rijnstate in Arnhem op duurzame wijze vernieuwd donderdag, 31 juli
2	Het Binnenhof – negen projecten en een podcast dinsdag, 29 juli
3	Woonwerk Architecten transfomeert panden in Antwerps Schipperskwartier tot woongebouw vrijdag, 1 augustus
4	Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen woensdag, 30 juli
5	Architectenweb Sportzomer: Floris van der Poel verkent binnen- en buitenland op de racefiets maandag, 4 augustus

Gerelateerde nieuwsberichten

Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen

30 juli

Architectenweb Sportzomer: Vincent van Heesch is een fanatiek tennisser

17 juli

Architectenweb Sportzomer: Joeri van Ommeren maakt zijn hoofd leeg op de surfplank

24 juli

Architectenweb Sportzomer: René Klein Horsman is een jaar profvoetballer geweest

14 juli

Architectenweb Sportzomer: paardrijden is voor Marlies Rohmer de ultieme vorm van samenwerken

22 juli

Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar'

28 juli

Zeven lessen rond het ontwerp van sociale woningbouw

2 oktober 2023

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Woonwerk Architecten transfomeert panden in Antwerps Schipperskwartier tot woongebouw

1 augustus, 9:22

In het Antwerpse Schipperskwartier heeft WoonWerk Architecten een aantal panden getransformeerd tot woongebouw.

Entree ziekenhuis Rijnstate in Arnhem op duurzame wijze vernieuwd

31 juli, 9:07

Naar ontwerp van Gortemaker Algra Feenstra architects is afgelopen jaar de entree van ziekenhuis Rijnstate in Arnhem vernieuwd. De ingreep is een belangrijke stap in de modernisering en verduurzaming van het ziekenhuis.

Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen

30 juli, 9:12

Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de zesde aflevering spreken we met Gaelle Mys die als turnster onder meer aan drie Olympische Spelen deelnam.

Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar'

28 juli, 9:05

“Schermen is voor mij pure ontspanning, maar het vraagt concentratie, discipline en het vermogen om kalm te blijven onder druk – vaardigheden die op het bureau ook van pas komen.”