Pien Tol als speelster van HC Bloemendaal

Architectenweb Sportzomer: hockeyster Pien Tol speelde jaren in de hoofdklasse

Vandaag, 09:30

Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de dertiende aflevering spreken we met architect Pien Tol van HeikoHulsker & Partners, die als hockeyster in de hoofdklasse heeft gespeeld. “Teamsport op hoog niveau heeft mij veel geleerd, waar ik nu nog steeds profijt van heb.”

Jij geldt als een kind van de club bij HC Bloemendaal. Je bent er op je zevende begonnen en haalde het eerste damesteam. Hoe ging dat in zijn werk?
“Ik ben geboren in Madrid, daarna verhuisd naar Singapore en op mijn vierde naar Nederland gekomen. Mijn beide ouders hockeyden ook, zij hebben elkaar op de hockeyvelden in Hong Kong ontmoet. We woonden in de buurt van HC Bloemendaal, een club die mijn vader kende omdat hij er vroeger vaak met Laren tegen heeft gespeeld. Toen ik zeven was ben ik daar begonnen, bij de zogeheten musjes - HC Bloemendalers worden ‘mussen’ genoemd, naar de vogel op het clublogo. Ik was er hele weekenden te vinden. Op zaterdag speelde ik eerst zelf en dan keek ik bij mijn zus en broer. Zondags ging ik altijd bij heren 1 kijken en daarna bij de veteranen, waar mijn vader speelde.

Rond mijn twaalfde werd ik geselecteerd voor Noord-Hollands, een selectieteam van talenten uit de provincie. Daarbij trainde je op maandagavond met meiden van andere clubs uit Noord-Holland en nam je het op tegen andere provincieteams. Op mijn zestiende mocht ik meetrainen met dames 1, hoewel ik nog niet speelde. Dat jaar haalden ze de play-offs om promotie naar de hoofdklasse, maar nadat dat niet lukte, viel het team uit elkaar en werd ik vervroegd doorgeschoven naar de eerste damesselectie. Het was een droom die uitkwam. Ik kreeg een shirt met daarop mijn eigen naam en rugnummer. Hoe cool is dat, dacht ik toen. Na drie seizoenen kwam er weer een droom uit, want we promoveerden alsnog naar de hoofdklasse. We behoorden tot de laagvliegers, maar de play out-wedstrijden om ons te handhaven waren wel de wedstrijd waar je het voor deed. Ik vond de spanning en druk die op die wedstrijden stonden heerlijk.”

Op welke positie speelde je en wat zijn je specifieke kwaliteiten?
“Ik heb op bijna elke positie gespeeld, behalve keeper en centraal achterin. Mijn coach noemde mij soms het ‘jokertje’, omdat ik op zoveel posities kon worden ingezet. Ik kon bijvoorbeeld beginnen als linksachter en vervolgens worden ingezet op het middenveld en als het nodig was in de spits. Op een gegeven moment begon het mij te storen dat ik in één wedstrijd drie linies bespeelde en ik vroeg om een vaste plek, maar na drie wedstrijden op de linksachterpositie begon ik de wisseling van die linies juist te missen en te waarderen. Het zorgde ervoor dat ik nergens de beste in werd, maar ik was wel overal inzetbaar. Dat gevoel zit ook een beetje in mijn werk. Als architect weet je van alles iets af, maar je bent vaak niet de specialist in een specifiek onderdeel. Een citaat uit het boek 101 Things I Learned in Architecture School van Matthew Frederick sluit daar mooi bij aan: an architect knows something about everything, an engineer knows everything about one thing. Afijn, terug naar mijn kwaliteiten als hockeyster. Ik was een echte teamplayer die in verbinding wilde staan met de andere spelers. Daarnaast kon ik op de kleine vierkante meters een balletje vasthouden, zoekend naar de overtreding of de bal in de ploeg houden als de situatie erom vroeg.”

In 2018 verruilde je Bloemendaal voor HC Rotterdam omdat je je master architectuur ging doen in Delft. Waarom ben je architectuur gaan studeren?
“Als klein meisje was ik altijd bezig met het creëren van ruimtes. Mijn kamer werd vaak helemaal omgebouwd, hoekje hier, hoekje daar, en dan vond ik het altijd leuk om de reactie van mijn moeder te zien op de opstelling die ik had gemaakt. Ook speelde ik na schooltijd en in mijn weekenden uren achter elkaar The Sims. Nou ja, het spel spelen deed ik eigenlijk niet, ik maakte en bouwde eigenlijk alleen de huizen. Als je de code ‘moveobjects’ invulde, was je vrij in het bewegen van alle objecten en kon je je helemaal uitleven. Zo maakte ik niet alleen huizen, maar ook boomhutten.

Na de middelbare school wist ik gek genoeg niet wat ik wilde gaan doen. Eerst ben ik Bèta-gamma gaan studeren aan de UvA. Daarbij volg je in het eerste jaar een vast programma met verschillende vakken uit de natuur- en sociale wetenschappen. Vanaf het tweede jaar specialiseer je je in één van de 21 verschillende richtingen, waaronder natuurkunde, wiskunde, filosofie en psychologie. Al gauw begon ik te twijfelen of dit wel was wat ik wilde doen. Een college sterrenkunde over zwarte gaten was de druppel. Iedereen was druk aan het pennen om alle info op te schrijven die de docent met ons deelde. Ik keek om mij heen en dacht: wat doe ik hier?! Ik belde mijn moeder op en zei: “Mam, ik heb er een tijdje over nagedacht en het aangekeken, maar dit is echt helemaal niks voor mij.”

Vervolgens ben ik me gaan oriënteren op wat ik nu wel wilde. Ik heb toen een open dag bouwkunde van de Hogeschool van Amsterdam bezocht en dat leek me helemaal geweldig. In die periode ben ik ook voor het eerst bij Heiko Hulsker terechtgekomen. In mijn derde jaar moest ik een stageplek zoeken. Heiko was een bekende van de hockeyclub. Hij is zowel als manager als keeper van het eerste mannenteam Europees kampioen geweest en begreep mijn situatie als persoon die werken en studeren met hockey op hoog niveau moest combineren. Hij keurde het dan ook goed dat ik op dinsdag geen stageliep, maar op het trainingsveld stond.”

Je periode bij HC Rotterdam viel deels in de coronatijd. Heb je daar veel kunnen spelen?
“Bij HC Rotterdam, dat toen nog promotieklasse (de klasse onder de hoofdklasse) speelde, ben ik een nieuwe uitdaging aangegaan. Ik wilde uit mijn vertrouwde bubbel treden en een nieuwe omgeving ontdekken. Ik werd aanvoerder, waarbij ik veel leerde op het vlak van leiding geven en communicatie. Helaas viel de competitie na anderhalf jaar stil door corona. Een van mijn huisgenoten studeerde ook in Delft aan de TU. We hadden veel aan elkaar in die periode, want je zat de hele dag in je eentje op je kamer achter je scherm te turen. Lunchpauzes hielden we samen en draaiden we vaak harde muziek om even ons hoofd leeg te maken. Vaak maakten we ’s avonds een wandeling en de volgende dag bikkelde ik verder aan mijn afstudeerproject.

Alles ging via het beeldscherm. Het overbrengen van mijn ontwerp aan de docenten werd een opgave, even een schetspapiertje over een tekening leggen om iets uit te leggen zat er niet echt in. Communicatie was key en je moest duidelijke tekeningen maken die je via je beeldscherm kon delen. Gelukkig was ik altijd iemand die zich thuis goed kon concentreren, maar het sociale aspect miste ik natuurlijk enorm. Daarnaast merkte ik dat mijn creativiteit niet bepaald werd bevorderd, doordat ik niet kon trainen en spelen op het hockeyveld en hele dagen thuis zat achter mijn scherm. Nog steeds kruip ik even achter de computer weg als ik ergens niet uitkom. Ik pak mijn pen en papier en begin te schetsen of ik maak een korte wandeling. In elk geval even geen scherm voor mijn neus.”

Vier jaar geleden ging je in Amsterdam wonen en keerde je terug bij Bloemendaal. Hoe verliepen je laatste jaren?
“Na drie hele leuke jaren in Rotterdam, ben ik in de zomer van 2021 gaan samenwonen met mijn vriend, die ik uiteraard ook heb ontmoet op de hockeyvelden. Ik ben teruggekeerd naar mijn oude club Bloemendaal, wat voelde als thuiskomen. Ondertussen moest ik wel wennen aan een nieuw team, een nieuwe dynamiek en een nieuwe coach. En vooral de combinatie van 32 uur werken en hockeyen in de hoogste competitie was pittig. Na een lange werkdag, die ik voor het grootste deel zittend doorbracht, moest ik me opladen om me voor de volle honderd procent te kunnen geven op het hockeyveld. Op de dinsdagen trainden we dubbel, met een pauze ertussen. Heiko gaf mij ook hier de ruimte voor, wat ik enorm waardeerde. Naast architectuur hebben we het veel over hockey en uiteraard de gelijkenissen ertussen. Heiko weet als geen ander wat het betekent om onder druk te presteren, zowel op het veld als op kantoor. We willen beiden graag winnen en vergelijken dit dan ook met het behalen van een deadline, het binnenhalen van een project of het geven van een presentatie met positieve uitkomst. Na mijn terugkomst bij HC Bloemendaal scheurde ik na een half seizoen helaas mijn voorste kruisband af. Na een jaar revalideren heb ik gelukkig nog een volledig seizoen kunnen spelen en zo mijn hockeycarrière goed afgesloten.”

Hockey je nog steeds?
“Mijn vriend hockeyt in het eerste team van HDM, dus ik ben regelmatig op de velden te vinden, maar zelf doe ik het niet meer. Ik ben gestopt met hockey omdat ik mij volledig wilde gaan richten op werk, ik merkte dat ik daaraan toe was. Zoals ik als hockeyer elke training beter wilde worden, heb ik dat nu in mijn werk; ik wil een goede architect worden. Teamsport op hoog niveau heeft mij veel geleerd, waar ik nu nog steeds profijt van heb. Zo leerde ik de verschillende karakters in een team te herkennen; wie heeft welke kwaliteit en hoe benut je die het beste? Samenwerken in teamverband is wat ik nog steeds het leukste vind; gezamenlijk naar iets toe werken en het beste in elkaar naar boven halen. Ook het geven en ontvangen van kritiek is iets wat ik heb opgepikt uit mijn sportcarrière. Het is bedoeld om elkaar beter te maken en niet om een ander naar beneden te halen, al kan het hard overkomen. Vooral van de videoanalyses die we na de wedstrijd deden, waarin je zag en werd verteld wat er goed en fout ging, heb ik veel geleerd.

In mijn werk vind ik de afwisseling tussen de verschillende projecten leuk. Ik werk voor particulieren, waarbij je echt in contact staat met de eindgebruiker, maar ook voor professionele opdrachtgevers, zoals die van een hospice in Bloemendaal waar omwonenden tegen in opstand kwamen. Nu heeft de gemeente voor een nieuwe locatie gekozen, het SAB-terrein. Momenteel werken wij aan een studie naar de mogelijkheden voor het hospice op deze plek. Op dit moment zit ik helemaal op mijn plek bij HeikoHulsker & Partners en ik geniet ervan om samen met Heiko te blijven ‘winnen’ en te presteren onder druk. Daarnaast verwacht ik samen met mijn verloofde in december onze dochter, waar ik enorm naar uitkijk!”

Trefwoorden

heikohulsker & partners heiko hulsker sport architectenweb sportzomer pien tol zomerserie hockey

1	Nieuwe universiteitsbibliotheek in binnenstad Amsterdam opent zijn deuren donderdag, 21 augustus
2	Nudus, Bedaux de Brouwer en Stramien winnen tender voor sluitstuk Spoorzone Tilburg zaterdag, 23 augustus
3	Nieuw hoofdkwartier Scouting Nederland in gebruik genomen woensdag, 20 augustus
4	In beeld: Sail Amsterdam 2025 donderdag, 21 augustus
5	Multifunctioneel gebouwenensemble door JA Joubert Architecture in Tirana klaar dinsdag, 19 augustus

Gerelateerde nieuwsberichten

Architectenweb Sportzomer: triatleet Jerzy Kasemier voltooide Ironman Kopenhagen

20 augustus

Architectenweb Sportzomer: skater Mike van Staten werkt aan skatemasterplan voor Rotterdam

18 augustus

Architectenweb Sportzomer: roeien brengt Indira van ’t Klooster in contact met de omgeving

13 augustus

Architectenweb Sportzomer: Mark Hereijgers hervond zichzelf na jarenlang obsessief sporten

11 augustus

Architectenweb Sportzomer: Niels Baljet loopt marathons en is Nederlands kampioen trailrunning

6 augustus

Architectenweb Sportzomer: Floris van der Poel verkent binnen- en buitenland op de racefiets

4 augustus

Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen

30 juli

Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar'

28 juli

Architectenweb Sportzomer: Joeri van Ommeren maakt zijn hoofd leeg op de surfplank

24 juli

Architectenweb Sportzomer: paardrijden is voor Marlies Rohmer de ultieme vorm van samenwerken

22 juli

Architectenweb Sportzomer: Vincent van Heesch is een fanatiek tennisser

17 juli

Architectenweb Sportzomer: René Klein Horsman is een jaar profvoetballer geweest

14 juli

Toon alles

Andere nieuwsberichten

INTI publiceert architectuurgids voor de groeikernen

1 uur geleden

Met het boek 'Bouwen aan de geluksmachine. Architectuur in de Groeikernen 1965 1990' wil auteur Michelle Provoost aantonen dat de architectuur in groeikernen als Zoetermeer, Almere en Purmerend rijker en diverser is dan vaak wordt verondersteld.

Folly Hemelwerk van Tim Stoop wint hoofdprijs Folly Art Norg 2025

2 uur geleden

De jury beoordeelde de winnende inzending als ‘een echte folly die met liefde is gemaakt en verwijst naar bouwsels in het Turkse en Japanse landschap’.

Nudus, Bedaux de Brouwer en Stramien winnen tender voor sluitstuk Spoorzone Tilburg

23 augustus, 12:00

De bureaus nemen de herontwikkeling van de Wagenmakerij en de Koepelhal in de Tilburgse Spoorzone ter hand. In het complex wordt onder meer een ‘stadshal’ gerealiseerd, een ontmoetingsplek waar tevens evenementen zullen worden georganiseerd.