Architectenweb Sportzomer: triatleet Jerzy Kasemier voltooide Ironman Kopenhagen
Vandaag, 09:29
Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de twaalfde aflevering spreken we met architect Jerzy Kasemier, een triatleet met een profverleden die afgelopen weekend Ironman Kopenhagen heeft volbracht. “De pijn in mijn benen is aanzienlijk, maar de wedstrijd ging fantastisch.”
Jij doet al van jongs af aan triatlon. Heb je dat met de paplepel ingegoten gekregen?
“Dat klopt. Al zolang ik me kan herinneren doet mijn moeder aan triatlon. Daarvoor roeide ze op hoog niveau, mijn vader was daar coach. Op mijn zesde ging ik op zwemmen. Ik heb ook ooit één voetbal- en atletiektraining geprobeerd, maar dat vond ik niks. Toen ik veertien was, ging ik naar een kennismakingscursus triatlon. Omdat het zwemmen bij de afsluitende triatlon niet doorging, wilde ik nog een keer. Daarna was ik verkocht. Eerst deed ik bij de jeugd alleen maar korte afstanden (vijfhonderd meter zwemmen, twintig kilometer fietsen en vijf kilometer hardlopen) en dat vooral regionaal. Later als junior reisde ik heel Nederland door, maar de afstanden bleven gelijk. Bij de senioren bouwde ik de afstand langzaam op, tot ik in 2007 mijn eerste hele triatlon deed in Almere.”
Hoe goed ben je in je sport? Wat is je beste onderdeel?
“Net als bij ontwerpen zijn er onderdelen van het proces die je beter liggen dan andere. Ik ben niet ergens écht heel goed in, maar in de combinatie van de drie verschillende sporten zit mijn kracht. Eerst wordt er gezwommen, dan gefietst en tot slot hardgelopen. Fietsen ligt mij wel het meest, dat is verreweg mijn sterkste onderdeel. Zwemmen gaat mij ook vrij eenvoudig af, omdat ik een goede zwemtechniek heb. Het lopen is het lastigste onderdeel, maar ja, dat is ook altijd het slotstuk.
Bij de Ironman, een langeafstandstriatlon waar ik mij als proftriatleet van 2007 tot en met 2011 op richtte, zwem je 3,8 kilometer om vervolgens 180 kilometer te fietsen en tot slot de marathon als toetje te nuttigen. Zwemmen is voor mij de warming up. Dat het fietsen mij het beste ligt, komt goed uit bij een triatlon, want het is altijd het langste onderdeel qua tijd. En de marathon is zwaar, ook los van een triatlon overigens, maar het voelt tegelijkertijd ook als een run naar de finish. Het belangrijkste aspect om een triatlon te volbrengen, is om het proces nooit uit het oog te verliezen en eventueel aan te passen op zaken die je onderweg tegenkomt. Ongeacht of het een sprint zoals bij de jeugd is of dat het om een hele triatlon gaat.”
Je snelste tijd op de triatlon is 8,5 uur. Dat klinkt voor een gewone sterveling als een kolossale tijd. Hoe houd je dat fysiek en mentaal vol?
“Mijn snelste tijd heb ik meteen op mijn eerste hele triatlon neergezet: 8.29.45. Later zei iemand tegen mij: je hoefde maar een half uur over te werken. Om aan zo’n tijd te komen pak ik eigenlijk alles in kleine stappen aan, zowel bij de trainingen als tijdens wedstrijden. Elke training is weer een nieuwe kans om te leren en jezelf te verbeteren. Het is bovendien heerlijk om naar buiten te gaan, doen wat ik leuk vind en vitamine D en endorfine opwekken. Dit alles gaat eigen vanzelf. Natuurlijk gaat een training weleens minder omdat het bijvoorbeeld regent of omdat het pijn doet, maar dat houd je toch. Ik simuleer ook wedstrijden door bijvoorbeeld een lang stuk te fietsen en daarna direct de hardloopschoenen aan te trekken voor nog een rondje hardlopen.
De wedstrijden zijn de kers op de taart en zo pak ik ze ook aan. Stukje voor stukje bouw ik het op en ik richt me puur op het proces: wat moet ik nu doen om straks beter aan de finish te komen? Hierbij komt de ervaring van de trainingen goed van pas. Als het proces klopt dan is het resultaat er ook naar. En dat motiveert je eveneens om het vol te houden. Net als bij het ontwerpen kun je in triatlon van alles gebruiken om je prestatie te optimaliseren of vergemakkelijken. Goede voeding, een snelle triatlonfiets en schoenen met carbon, om maar eens wat belangrijke zaken te noemen.”
Hoe verliep je profcarrière?
“Toen ik jong was had ik twee dromen, timmerman en profsporter worden. Beide zijn uitgekomen, of nou ja, timmerman is architect geworden. Na een halfjaar werken als architect in 2007 werd ik tweede op het NK lange afstand (zelfde afstanden als de Ironman), met de genoemde tijd van 8.29 uur waar ik internationaal mee voor de dag kon komen. Toen was de keuze snel gemaakt. Ik stopte als architect en ging de wereld over als professioneel triatleet. Ik miste het architectenbestaan wel, maar tegelijkertijd heb ik niks van de crisis na 2007 meegekregen.
Het avontuur als proftriatleet was fantastisch, Ik mocht voor Nederland naar het WK en deed wedstrijden in Europa, Afrika en Noord-Amerika. Ook was ik lid van het Timex Multisport Team, het oudste en meest prestigieuze triatlonteam van de VS. Daarnaast begeleidde ik als coach atleten, als tegenprestatie voor mijn sponsors. Ik leerde mensen van over de hele wereld kennen, kon voor mijn werk buitenspelen en kwam op de mooiste plekken in binnen- en buitenland. Wat wil je nog meer?
Na vijf seizoenen was het echter genoeg, want vooral in Nederland kon ik moeilijk sponsors vinden. Ik ging me richten op andere zaken, zoals het professioneel coachen van andere atleten. Ook vestigde ik me als zelfstandig architect en probeerde ik mensen tot bewegen aan te zetten met de organisaties RunningCoffee en Cycling Espresso. Op dit moment werk ik daarnaast als docent en coach aan de opleiding Built Environment aan de Hanzehogeschool in Groningen.”
Hoe combineer je triatlon met je werk?
“Werk, gezin, hobby’s en triatlon zijn goed te combineren. Soms is het wel een zoektocht en dus sta ik regelmatig om 7.00 uur of zelfs vroeger buiten in hardloop- of wielerkleding voor een rondje. Zo hou ik overdag tijd over om aan de andere zaken in mijn leven tijd en energie te besteden. Heel sporadisch doe ik nog een zelfstandige klus als architect, veelal ben ik echter als docent bij de Hanze aan de slag om studenten zich te helpen ontwikkelen binnen het Built Environment-domein. Dit sluit goed aan op het coachen van atleten wat ik sinds 2005 doe. Het principe lijkt erg op elkaar. Soms mis ik het wel om bij een bureau aan de slag te zijn, vooral het ervaren van een bouwproject van het begin tot en met de realisatie. Toch vind ik de combinatie van sport en werk, waarbij je jezelf fysiek en mentaal uitdaagt, een prachtige manier om mezelf én anderen te ontwikkelen.”
Afgelopen weekend heb je Ironman Kopenhagen volbracht. Hoe ging het?
“De pijn in mijn benen is aanzienlijk, maar de wedstrijd verliep fantastisch, met een tijd van 9.47.52. Ik ben echt superblij en zit zelfs al te denken over een volgende Ironman. Kopenhagen is bovendien een fantastische stad. Het bruist, de mensen zijn er vooruitstrevend en er ligt een hele goede fietsinfrastructuur. Bij de Ironman zwommen in een baai nabij het vliegveld, waarbij we uitzicht hadden op Copenhill. Vervolgens fietsten we door het centrum en via een brede boulevard richting het noorden voor twee ronden in het achterland. De marathon vond plaats rondom Nyhavn en langs andere havens met hun rijke architectuur. Onderweg heb ik een goed proces gedraaid met een prachtig resultaat en ik kon de pijn in mijn benen vergeten door te kijken wat Kopenhagen heeft te bieden op het gebied van built environment. Wat wil je als sporter, docent en architect nog meer?”
Wil je nog eens de originele Ironman op Hawaii lopen?
“Als prof wilde ik graag naar Hawaii, maar helaas heb ik mij nooit kunnen kwalificeren. Nu ik age-grouper (amateur) ben zijn er ook mogelijkheden voor deelname en dus is dat wel iets wat ik graag nog eens zou willen. Dit weekend lag was daar een mogelijkheid voor, maar de marathon was net te lang voor mij en daarom heb ik mij niet weten te kwalificeren voor Hawaii 2026. Wie weet kan ik de vorm die ik nu heb vasthouden en dit voor volgend jaar verder uitbouwen. Natuurlijk doe ik dit dan wel weer in eenzelfde combinatie met werk, gezin en andere activiteiten. Dat biedt afleiding en afwisseling, net als bij de drie sporten binnen de triatlon, en daar hou ik wel van.”