Milan Design Week 2010: de crisis voorbij?
21 april 2010, 9:12
De eerste dagen werd al duidelijk dat de stemming tijdens i Saloni – de Salone del Mobile met gelijktijdige, gelieerde beurzen – optimistisch was. Het bezoek kwam vanaf de eerste dag in groten getale, de exposanten hadden weer veel nieuws dat werd gepresenteerd op verzorgde stands. Als de Salone del Mobile nog sporen van de crisis vertoonde, was dat in een nadruk op tijdloos design en het teruggrijpen op klassiekers.
door Robert Muis
Vitra presenteerde bijvoorbeeld de Lounge Chair van het echtpaar Eames in een grotere uitvoering voor de langere gebruiker, Cassina bracht ‘interpretaties’ van bijvoorbeeld Le Corbusier en Perriand en regelmatig klonken echo’s van de Scandinavische klassiekers. Zitbanken zijn groot, maar opvallend vaak modulair en sober in belijning zoals bij BBB, de Mumble van Felicerossi en de Free Flow van Moroso.
Glanzend metallic
Als materialen voor de meubelen is veel (blank) hout toegepast. De meubelen zijn gestoffeerd met wol en vilt. Opvallend vaak wordt leer van hoge kwaliteit toegepast, om de sobere designs een uitstraling van kwaliteit en comfort mee te geven, zoals bij Poltrona Frau en Piet Boon.
Even vaak bestaan de meubelen echter uit kunststoffen. Ze zijn dan uitgevoerd in hoogglanzend zwart en wit, ogen als frosted glass of als aluminium. Overigens wordt ook echt aluminium ruim toegepast.
Eco-design
Een absolute trend, of die nu is ingegeven uit ideële of commerciële overwegingen, is eco-design. Producenten benadrukken het gebruik van natuurlijk of hergebruikt materiaal, zoals Emeco met een stoel uit gerecyclede colablikjes en Wästberg met een lamp uit papierpulp, waarin de bedrading is geïntegreerd.
In de Zona Tortona waren grote presentaties te bewonderen van ecologisch bewuste firma’s als Essent-ial en Environment, de laatste met meubelcollectie van onder andere Massaud en Berthier.
Bij de combinatie ecologie en ontwerp komen al snel de gebroeders Campana in gedachten. Meubelfabrikant Edra toonde op de Salone een verrassende kast met (vuurbestendig) raffia en een tafel met blad uit terra cotta van Fernanado en Humberto Campana.
Corsi toonde fraaie vazen en objecten uit hars, leer en vezelmaterialen onder de naam Nativo Campana. In de Zona Tortona presenteerde Cosentino zijn collectie Eco, oppervlakken uit gerecyclede materialen, in een stand naar ontwerp van de broers Campana. Een mooie stand uit golvende houten wanden, die verder weinig relatie had met het product.
Ontwerpers
Elk jaar blijkt weer een aantal designers opvallend sterk in de collecties vertegenwoordigd. Naast de broers Campana waren dat bijvoorbeeld dit jaar Front, Nendo, (wederom) Patricia Urquiola en Marcel Wanders. Moooi opende overigens zijn permanente showroom aan de Via Tortona.
Maar vooral Fukasawa met zijn sobere ontwerpen en Karim Rashid met juist uitbundig gekleurde en vloeiende designs leken alomtegenwoordig. De kunststof stoel van laatstgenoemde voor Felicerossi zag er geinig uit, maar ontbeerde zitcomfort. Een grote naam staat blijkbaar niet altijd garant voor een functioneel ontwerp.
Fuori Salone
In bijna tien jaar is de Zona Tortona uitgegroeid van het creatieve alternatief voor de Salone tot een goed geoliede machine waar grote producenten hun vaste plek hebben veroverd. Toch lijkt het einde van de Zona Tortona, door sommigen voorspeld, niet nabij.
Al is het een commerciëlere locatie geworden waar minder kleine ontwerpers een plek vinden, de grote partijen onderscheiden zich hier met nog altijd zeer creatieve en verrassende exposities.
Daarbij draait het vaak minstens zoveel om een ‘ervaring’ als om de producten, zoals dit jaar duidelijk te zien was bij onder meer Foscarini, Cristalplant, Tagina en Nika Zupanc.
Ventura Lambrate
Vorig jaar leek Zona Romana de belofte als nieuwe locatie voor het meer alternatieve en kleinschaliger onwerp. Die belofte is met een minimum aan exposities niet waargemaakt. Absoluut ‘the place to be’ bleek het district Ventura Lambrate.
Naast exposities van het Britse Royal College of Art en de Scuola Politecnica di Design, waren hier met name opstellingen van Nederlandse ontwerpers te vinden. Ze trokken een enorm aantal internationale belangstellenden naar de oude fabriekswijk.
Onder andere de Design Academy, In Residence, Niels van Eijk & Miriam van der Lubbe, Kiki van Eijk, Joost van Bleiswijk, Scholten & Baijings en Aldo Bakker hadden niet te missen exposities. Deze, en de Nederlanders elders in de stad, maakten duidelijk dat ondanks de perikelen rond de Design Academy en Droog Design, het Nederlands ontwerp nog altijd op hoog niveau verkeert.
In AWM 34 (verschijnt begin juni) wordt eveneens een artikel over de Salone gepubliceerd.