Gaelle Mys als turnster

Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen

30 juli, 9:12

Architectenweb interviewt deze zomer (interieur)architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de zesde aflevering spreken we met Gaelle Mys die als turnster zes keer Belgisch kampioen werd en aan drie Olympische Spelen meedeed. Bij het bureau waar ze nu werkt, Gelo, staat mensgericht ontwerp centraal. “Bij mijn eerste Spelen in Peking was alles overweldigend en indrukwekkend, van de schaal van het evenement tot de contrasten in de stad zelf.”

Jij hebt een ronduit indrukwekkende carrière in de turnsport. Hoe is dat begonnen?
“Ik ben op mijn zesde begonnen met turnen. Mijn ouders turnden beiden op recreatief niveau. Mijn tante gaf les en ik volgde mijn zus die ook al turnde. Ik ben vrij snel in de wedstrijdgroep beland en op mijn elfde jaar, in de eerste klas van de middelbare school, ben ik naar de topsportschool gegaan. Daar trainden we twee keer per dag in combinatie met school. ‘s Morgens trainen, naar school, om vier uur ‘s middags een tweede training, ‘s avonds thuiskomen, huiswerk maken, slapen, en dan de volgende dag opnieuw. We trainden zes dagen per week, in totaal 32 uur wekelijks.”

Tijdens je carrière heb je deelgenomen aan meerdere EK’s en WK’s en drie Olympische Spelen. Kun je iets vertellen over de prestaties die je daar geleverd hebt?
“Op mijn elfde heb ik mijn eerste EK geturnd, in 2004 in Amsterdam. Dat was een ramp; ik was jong, onervaren en de stress heeft me de das omgedaan. Maar in 2005 behaalde ik drie finales op het EYOF (Europees Jeugd Olympisch Festival) en in 2006 behaalde ik vier finales en brons op het EK in Volos. Op mijn zestiende heb ik voor het eerst meegedaan aan de Olympische Spelen, dat was in 2008 in Peking, waar ik de allroundfinale behaalde, als tweede turnster in de Belgische geschiedenis. Vanaf dat moment ging het hard. Zes keer Belgisch kampioen, vijf keer zilver, een keer brons, zeven EK’s, zes WK’s, plus de Olymische Spelen van Peking in 2008, Londen (2012) en Rio (2016). Bij die laatste Spelen wisten we ons voor het eerst ooit met een Belgisch team te kwalificeren.

Mijn eerste Olympische Spelen in Peking blijven voor mij de meest unieke ervaring. Ik was pas zestien jaar oud, nog erg jong, en alles was nieuw. De Spelen vonden plaats in een totaal andere cultuur, ver van huis. Het was een echte cultuurshock: alles was overweldigend en indrukwekkend, van de schaal van het evenement tot de contrasten in de stad zelf; de kloof tussen arm en rijk was enorm.

In het Olympisch dorp merkte je daar weinig van. Je bevindt je daar in een wereld op zich, tussen de grootste sporters ter wereld, in een dorp dat speciaal voor de Spelen is gebouwd. De architectuur van Peking maakte een diepe indruk op me. Na mijn wedstrijden bezocht ik het iconische Bird’s Nest-stadion, de Chinese Muur en de Verboden Stad, plekken die me toen al enorm fascineerden.

Mijn laatste Spelen waren dan weer bijzonder omdat we ons voor het eerst met een team wisten te kwalificeren, een historische prestatie voor België. Deze keer stond ik er niet alleen, maar samen met mijn teamgenoten die een stuk jonger waren en voor het eerst deelnamen. Hun verwondering en enthousiasme herinnerden me aan mijn eigen eerste Spelen. Het voelde alsof ik het opnieuw beleefde en dat was heel mooi om mee te delen.”

Na je ‘pensionering’ als turnster ben je voor Cirque du Soleil gaan werken in Noord- en Zuid-Amerika. Hoe kwam je daar terecht en wat deed je precies?
“Cirque du Soleil kwam vrij onverwacht op mijn pad. Ik was net afgestudeerd en gestopt met turnen, en was op zoek naar een nieuwe uitdaging. Liefst in het buitenland, want ik had op dat moment geen vaste verplichtingen. Ik overwoog om stage te lopen of te werken in het buitenland. Op een bepaald moment kwam ik een vriend tegen die bij Cirque du Soleil werkte en toevallig even in België was. Hij plantte een zaadje en vanaf dat moment begon het idee te leven. Ik heb toen enkele filmpjes online gezet en niet veel later werd ik gecontacteerd voor een rol.

Ik kwam terecht in de show Amaluna, waar ik deel uitmaakte van een groepsact, samen met acht andere turnsters. Onze act was een circusinterpretatie van de brug met ongelijke leggers, wat spectaculair en technisch uitdagend was. Vooraf kreeg ik acht weken intensieve opleiding in het hoofdkwartier van Cirque du Soleil in Montréal. Daarna ging het snel: ik stroomde meteen in de show en toerde mee door Noord- en Zuid-Amerika. We startten in Argentinië en reisden vervolgens door Chili, Peru, Ecuador en Colombia, en daarna naar de Verenigde Staten en Canada.”

Inmiddels werk je als interieurarchitect bij Gelo. Waarom heb je dat vak gekozen?
“Omdat sport al zo’n grote rol in mijn leven speelde, wilde ik wat betreft mijn studie een totaal andere richting inslaan. Ik hield van creatief bezig zijn, maar had tegelijk een sterke interesse in wetenschap, en zo kwam ik bij architectuur terecht.

Toen ik aan de architectuurstudie begon, had ik het ontzettend druk met mijn sportcarrière. Ik was vaak in het buitenland en kon daardoor weinig aanwezig zijn bij de lessen. Al snel besefte ik dat de richting die ik had gekozen, die sterk praktijkgericht was, moeilijk te combineren viel met mijn sport. Daarom besloot ik om over te schakelen naar interieurarchitectuur, met het idee om later eventueel terug te keren naar mijn oorspronkelijke studierichting. Dat was natuurlijk geen logische keuze, want interieurarchitectuur is eigenlijk even intensief en even praktijkgericht als architectuur. Dus qua tijdsdruk maakte dat eigenlijk niet zo heel veel uit. Omdat ik merkte dat interieurarchitectuur me beter lag, ben ik nooit teruggegaan.

Nochtans probeerden veel mensen me wel in een sportgerichte richting te duwen. De keuze voor interieurarchitectuur was daarom misschien ook wel een manier om aan mezelf te bewijzen dat ik méér kon zijn dan alleen sporter en dat ik mijn eigen pad kon kiezen, los van de verwachtingen van anderen.

Ik heb het altijd belangrijk gevonden om ook aan mijn toekomst ná mijn sportcarrière te werken. Ik wilde daarbij een richting kiezen die echt van mij was. Natuurlijk heb ik me onderweg afgevraagd of het de juiste keuze was, zeker omdat ik plots niets meer met sport leek te doen. Maar daarom geef ik nu, naast mijn werk als interieurarchitect, ook les als sportinstructeur en blijf ik actief bezig met sport. Zo hou ik die deur open en blijf ik mijn beroep met mijn passie combineren. Voor mij is het een perfecte balans.”

Aan wat voor projecten werk je bij Gelo?
“Gelo is een designstudio waar mensgericht ontwerp centraal staat. Dat betekent dat we vertrekken vanuit de noden, wensen en het gedrag van mensen. We doen dat via observaties, gesprekken met medewerkers en/of bezoekers en grondig onderzoek.

Soms werken we binnen bestaande situaties, waarbij we analyseren waar knelpunten liggen en hoe we de werking van een interieur kunnen optimaliseren. In andere gevallen gaat het om nieuwbouwprojecten, waar we al in een vroeg stadium in gesprek gaan met toekomstige gebruikers om hun noden en routines te begrijpen. Op basis daarvan ontwerpen we een optimale flow en gebruikservaring.

De opgaven waar we aan werken zijn heel divers. Vaak bevinden ze zich in de zorgsector of binnen service design en omvatten ze elementen als wayfinding, ruimtelijk ontwerp, storytelling en branding. Alles komt bij ons samen in één geïntegreerde benadering. Het gaat van ziekenhuizen en dienstencentra tot zorginstellingen.

Ik ben altijd op zoek naar manieren waarop ruimte het welzijn van mensen kan beïnvloeden. Dit werk biedt mij dus de kans om mijn twee passies samen te brengen: mijn liefde voor gezondheid en sport en mijn achtergrond in architectuur. In mensgericht ontwerp komen die werelden mooi samen.”

Jij lijkt bepaald geen stilzitter. Naast je werk bij Gelo ben je zoals je zei sportinstructeur. Ook doe je aan wielrennen. Hoe combineer jij al die dingen?
”Voor mij is de combinatie van werk en sport vanzelfsprekend. Het houdt me in balans, geeft me energie en draagt bij aan mijn algemeen welzijn. Vanaf mijn jeugd ben ik gewend om een drukke agenda te hebben en eerlijk gezegd heb ik dat ook nodig. Ik hou ervan om bezig te zijn, al is rust af en toe ook welkom. Na het werk gaan sporten voelt voor mij als eens vorm van meditatie; een moment om los te laten, mijn hoofd leeg te maken en weer op te laden.

Daarnaast geef ik les aan volwassenen in paaldans en handstand. Zelf beoefen ik ook paaldans en via het lesgeven blijf ik verbonden met de turnwereld waarin ik ben opgegroeid. Sport maakt dus nog steeds een groot deel uit van mijn leven. Het geeft me energie en ik vind het enorm waardevol om mijn kennis en passie te kunnen doorgeven aan anderen.

Naast het sporten in de zaal zit ik meestal één á twee keer per week op de racefiets. Al zou ik mezelf geen fanatieke wielrenner noemen, eerder een hobbyfietser. Ik vind het zalig om buiten te kunnen sporten als het mooi weer is, om te genieten van de natuur en de zon. Ik vind het ook zalig om in het buitenland, in de bergen, te gaan fietsen. Voor mij is dat de ideale combinatie van sport, uitdaging en ontspanning.”

Trefwoorden

gelo sport turnen architectenweb sportzomer gaelle mys zomerserie

1	Het Binnenhof – negen projecten en een podcast dinsdag, 29 juli
2	Frissere uitstraling voor verduurzaamde flat in Nijmegen vrijdag, 25 juli
3	Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar' maandag, 28 juli
4	Architectenweb Sportzomer: Gaelle Mys nam als turnster drie keer deel aan de Spelen woensdag, 30 juli
5	Entree ziekenhuis Rijnstate in Arnhem op duurzame wijze vernieuwd donderdag, 31 juli

Gerelateerde nieuwsberichten

Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar'

28 juli

Architectenweb Sportzomer: Joeri van Ommeren maakt zijn hoofd leeg op de surfplank

24 juli

Architectenweb Sportzomer: paardrijden is voor Marlies Rohmer de ultieme vorm van samenwerken

22 juli

Architectenweb Sportzomer: Vincent van Heesch is een fanatiek tennisser

17 juli

Architectenweb Sportzomer: René Klein Horsman is een jaar profvoetballer geweest

14 juli

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Entree ziekenhuis Rijnstate in Arnhem op duurzame wijze vernieuwd

Gisteren, 09:07

Naar ontwerp van Gortemaker Algra Feenstra architects is afgelopen jaar de entree van ziekenhuis Rijnstate in Arnhem vernieuwd. De ingreep is een belangrijke stap in de modernisering en verduurzaming van het ziekenhuis.

Architectenweb Sportzomer: ook bij schermen gaat het voor Wouter van Riet Paap om één helder 'gebaar'

28 juli, 9:05

“Schermen is voor mij pure ontspanning, maar het vraagt concentratie, discipline en het vermogen om kalm te blijven onder druk – vaardigheden die op het bureau ook van pas komen.”

Frissere uitstraling voor verduurzaamde flat in Nijmegen

25 juli, 9:19

Naar ontwerp van opZoom architecten is appartementencomplex De Grote Zwaan in Nijmegen gerenoveerd en verduurzaamd. Het gebouw in stadsdeel Dukenburg is zowel van binnen als buiten opgefrist.

Architectenweb Sportzomer: Joeri van Ommeren maakt zijn hoofd leeg op de surfplank

24 juli, 9:20

Architectenweb interviewt deze zomer architecten die naast hun werk fanatiek sporten of een bijzondere sport beoefenen. In de vierde aflevering spreken we met Joeri van Ommeren, die naast zijn werk regelmatig surft.