Een van de grootste problemen met CO
2 is dat het zo abstract is; je kan het niet zien en de meeste mensen hebben dan ook geen idee hoeveel 1 ton CO
2 eigenlijk is en hoeveel impact dat heeft op de klimaatcrisis. Laat staan dat we de uitstoot van verschillende zaken met elkaar kunnen vergelijken. Hoe verhoudt de uitstoot van ons voedsel zich bijvoorbeeld tot dat van een vliegreis of een gebouw?
Als we CO2-uitstoot mee willen nemen in het afwegingskader van ons ontwerpproces moeten we er gevoel voor ontwikkelen. Dit hoeft om te beginnen niet exact te kloppen. Net zoals we een gevoel hebben bij 100 meter (ongeveer een hockeyveld), 27km/u (de snelheid waarmee je op een racefiets een Van Moof kan inhalen) en 90 graden Celsius (de ideale temperatuur van een espresso) moeten we leren inschatten wat de CO2-impact is van onze keuzes.
Er zijn inmiddels veel tools beschikbaar om hierbij te helpen. Tijdens de terugkomdag voor de deelnemers van de Biobased Ontwerpen-cursus van Building Balance, die wij mede-organiseerden bij ons op kantoor, liet Jurriaan van Stigt van LEVS architecten zijn licht op de zaak schijnen. Interessante opties zijn:
Bimpact (goed voor Revit, maar minder geschikt voor ArchiCAD),
Quick Carbon Indicator (vrij grof maar interessant voor LCA omdat het de gebruiksfase meeneemt),
GPR materiaal (handig als je ook GPR en MKI wil hebben),
Madaster (sterk gericht op het materialenpaspoort), en
BCI gebouw (combineert goed met Het Nieuwe Normaal en geeft inzicht in losmaakbaarheid).
Maar, concludeert ook Jurriaan, de meeste tools zijn behoorlijk bewerkelijk. Het probleem is dat je bij (veel van) deze software een uitgewerkt ontwerp nodig hebt om in te voeren voordat er iets uit komt. Dit is lastig omdat je al in het begin van het ontwerpproces de juiste keuzes moet maken om tot een haalbaar (en duurzaam) ontwerp te komen. Het is een Catch22, vergelijkbaar met een opdrachtgever die wil weten hoe duur een gebouw wordt vóórdat het de opdracht geeft om een ontwerp te maken.
Gelukkig zijn er kengetallen, inschattingen en ervaring om ons uit de brand te helpen. Net zoals een architect wel enigszins kan inschatten of een bepaalde overspanning haalbaar is zonder precies te weten hoe hoog de ligger moet worden (1/20 van de overspanning, toch?), moeten we onszelf trainen om ook met CO
2 in het achterhoofd te ontwerpen. Dit leren we alleen maar door erin te duiken, informatie op te zoeken en berekeningen te maken. Wij denken dat hier voor ons (en voor veel andere bureaus) de crux ligt; niet alles meteen perfect op de komma kunnen uitrekenen maar een goed gevoel ontwikkelen voor CO
2-uitstoot (hoeveelheid en impact) en de juiste tools op het juiste moment weten in te zetten.