De Embassy of Inclusive Society is nog jong; ze is haar tweede jaar ingegaan en voor Shay Raviv is dit het eerste jaar als curator. Inclusie is een vraagstuk waarvoor de laatste tijd een toenemende aandacht bestaat, maar het blijft een complex, gevoelig en soms abstract onderwerp, zegt Raviv. Ze omschrijft zichzelf als social design-onderzoeker en heeft in die functie inmiddels een kleine vijf jaar ervaring, opgedaan binnen een design-studio en als zelfstandige. Het boek ‘A Place to Stay. Practising Embedded Design’ dat ze heeft geschreven (met medewerking van anderen) is vorig jaar verschenen.
“Het is geen lijstje van dingen die we moeten doen en dan is het probleem opgelost”, legt ze uit. “Dat hebben we met de Embassy in de afgelopen maanden ook geconstateerd bij de gesprekken en de onderzoeken naar verschillende initiatieven van organisaties en ontwerpers. Het streven naar inclusiviteit uit zich vaak in het afvinken van een lijstje; heb ik ook iemand uit verschillende groepen buiten de mainstream, dan heb ik het goed gedaan. Aan het oppervlak lijkt dat zo, maar het betekent niet dat de onderliggende vraagstukken echt zijn doorgedacht en er naar het eigen denkpatroon is gekeken.”
De Embassy heeft dit jaar een benadering van het onderwerp gekozen die aansluit bij die constatering. “We hebben ons best gedaan om niet vanuit doelgroepen te werken; niet vanuit thema’s zoals gender, etniciteit, ageism (stereotypering op basis van leeftijd, RM) en dergelijke, en vervolgens voor elk thema een passend project zoeken. Juist niet”, zegt Raviv. “We zijn uitgegaan van de vraag welke attitude, eigenschappen, principes, methodes van werken en denken we als Embassy kunnen creëren en meegeven voor een inclusievere maatschappij.” De Embassy benadert, met andere woorden, inclusiviteit niet als een reeks (problematische) onderwerpen die moeten worden opgelost, maar als een houding. Die houding, legt Raviv uit, is er vooral een van leren en afleren, of ontleren, zoals de Embassy het noemt. “Dat klinkt minder negatief.”