Roosegaarde wil ruimteafval opruimen door er vallende sterren van te maken
22 januari 2019, 13:45
Afgelopen zaterdag presenteerde Daan Roosegaarde tijdens de finissage van het Space Waste Lab in Almere verschillende manieren waarop ruimteafval verzameld en opgeruimd kan worden.
Vanuit verschillende ruimtevaartorganisaties over de hele wereld wordt er al langer onderzoek gedaan naar manieren om ruimteafval te verzamelen en op te ruimen. Zo is er enkele weken geleden nog met succes een stuk ruimteafval gevangen met een net. Maar het wil allemaal nog niet in een stroomversnelling komen.
Een van de problemen is dat het opruimen van het ruimteafval tot nu toe een negatief business model had: het kost vooral veel geld. En het gaat inmiddels om meer dan 29.000 objecten, van groot tot klein, dus het gaat om heel erg veel geld. In het plan van Roosegaarde wordt dit in ieder geval deels omgedraaid, want de beoogde vallende sterren zijn op bestelling te creëren.
Het idee om het ruimteafval in te zetten als een soort vuurwerk, dat is nieuw, verklaarde Michel van Pelt van het European Space Agency (ESA) afgelopen zaterdag. Dat ruimteafval een groeiend probleem is dat opgelost moet worden, dat was onder experts al veel langer bekend, maar het is volgens Van Pelt goed dat er via dit soort initiatieven breder aandacht voor komt. PV-cellen in de ruimte worden ondertussen 20% groter gemaakt dan strikt gezien nodig is, omdat ze zo vaak door ruimteafval beschadigd raken.
Studio Roosegaarde is in gesprek met de Expo 2020 in Dubai om zijn idee om ruimteafval in te zetten om er vallende sterren van te maken binnen twee jaar in de praktijk te brengen. Maar hij zou natuurlijk graag meer opdrachtgevers vinden. Op het podium vroeg hij zich dan ook hardop af: kunnen we al het geld dat jaarlijks in Nederland aan vuurwerk besteed wordt niet beter gebruiken voor een jaarlijkse show van vallende sterren?
Resultaten van Space Waste Lab
In de afgelopen drie-en-een-halve maand hebben duizenden leerlingen en studenten in Almere (onderzoeks)projecten gedaan rond ruimteafval. Een onderdeel daarvan was het ontwikkelen van ideeën om het ruimteafval te vangen en vervolgens op te ruimen.
Het boeiende daarbij vond Roosegaarde dat de geopperde ideeën, bij elkaar, overeenkomen met de ideeën van de experts. Ruimteafval kan met netten gevangen worden, kan kapot geschoten worden, kan met een soort harpoen vastgegrepen worden. Vervolgens kan het in een ruimtestation gerecycled worden, ingezet worden om er iets nieuws van te maken, kan het weggesleept worden naar de maan of andere planeten, of kan het in de dampkring in gebracht worden, waar het door de wrijving dan verbrandt.
De belangrijkste ideeën zijn door Studio Roosegaarde gevisualiseerd. Bijvoorbeeld het idee om van het ruimteafval een groot zonnescherm te maken dat de opwarming van de aarde remt. Of het idee om de materialen van het ruimteafval - het gaat om 8,1 miljoen kilo - mee te nemen naar de maan, ter ondersteuning van de permanente basis daar waar NASA over nadenkt.
Naast het idee van de vallende sterren ziet Roosegaarde uiteindelijk het meeste heil in dat laatste idee, vertelde hij Architectenweb. NASA wil de basis op de maan 3D-printen. Al dat materiaal van het ruimteafval is al een eind op weg die kant op en is volgens hem heel welkom in dat proces.
Verder naar Luxemburg
Het was voor Roosegaarde de eerste keer dat hij in een onderzoek samenwerkte met leerlingen en studenten en dat is hem goed bevallen. Het Space Waste Lab gaat nu door naar Luxemburg, waar verder onderzoek gedaan wordt. Zou het lab op termijn ook een universiteit aan kunnen doen? Wat Roosegaarde betreft zou dat zeker kunnen.
Bij de finissage was opnieuw de lichtinstallatie te zien die Studio Roosegaarde rond het onderzoek naar ruimteafval ontwikkeld heeft. Driemaal twee lasers wijzen hierbij hoog in de lucht de baan van stukken ruimteafval aan. De punt, waar de lasers bij elkaar komen, beweegt daarbij langzaam, met het ruimteafval mee.
Het lijkt misschien niet zo’n complexe installatie, verklaarde Roosegaarde aan Architectenweb, maar vanwege de luchtvaart, die er geen last van mocht hebben, kostte het toch twee jaar om te ontwikkelen. Door de installatie te koppelen aan actuele vluchtinformatie kunnen de lasers, als er een vliegtuig in de buurt komt, snel dimmen en dan een ander stuk ruimteafval verderop aanwijzen.