Blog – Mushroom House in San Francisco Bay Area

Voor het tweede huis tijdens onze reis rijden we naar de Bay Area aan de noordzijde van de Golden Gate Bridge in San Francisco. We worden hartelijk ontvangen door Brody. Zijn broer en zijn vader verbleven eerder via huizenruilsite Behomm een korte week in ons huis in Amsterdam.

Architect Jeroen Spee van Studio Prototype reist door het noordwesten van Amerika en verblijft daar, door middel van huizenruil, steeds in een ander, karakteristiek huis. In een serie blogs vertelt hij over zijn belevenissen en over de andere manier van wonen die hij daar ervaart. Dit journalistieke onderzoek wordt ondersteund door Hunter Douglas, Lensvelt, Smeulders interieurgroep en Qbiq Wall Systems.

Brody vertelt ons dat het huis nu al voor drie generaties in zijn familie is. Zijn oma kocht het huis in de jaren ‘80 van een visser. Een voormalige leraar had het huis destijds laten ontwerpen door architect Reece Clark Jr. Enig navraag en speurwerk leerde mij dat Reece opgroeide in Berkeley en zich liet inspireren door het werk van Bernard Maybeck en z'n tijdgenoten. Toch gaf hij aan dit huis een eigenzinnige draai die ik niet kan plaatsen in welk referentiekader dan ook.

Het bijzondere huis kijkt uit over het dorpje Bolinas, gelegen aan een baai van de Stille Oceaan, en bekend bij surfers uit de omgeving. Bij de groenteboer leg ik losse dollars in een mandje, de verkoper is nergens te bekennen. Binnen deze gemeenschap is alles gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Coyotes en herten lopen op straat en door de tuinen van de bewoners. Iedereen kan zichzelf zijn, de gemeenschap van de Bay Area voelt aan als een grote familie van mens en dier.

Op locatie begrijp ik precies waarom Reece koos voor deze eigenzinnige opzet van het huis. De kavel heeft namelijk geen uitzicht op de baai en wordt aan drie zijden ingesloten door eenlaagse vakantiehuizen en moestuintjes. Het huis, The Mushroom House genoemd, torent uit boven die eenlaagse vakantiehuizen en heeft zo een waanzinnig uitzicht op de Bolinas Lagoon. Het contrast met de overige bebouwing doet er door de afstand tussen de huizen niet toe. Het huis gaat volledig op in de natuur en is één met de enorme pijnbomen en de eucalyptusbomen, de uitlopers van het imposante Miur Woods.

Terug naar de jaren ‘70… gravend in de geschiedenis vond ik een artikel in een speciale editie van het Amerikaanse magazine House Beautiful over zeven bijzondere vakantiehuizen in Californië. Het verticaal georganiseerde, drielaagse huis is ontworpen binnen de basisopzet van een regelmatige zeshoek. Volgens de vader van Brody gebruikten de vaklieden zelfgemaakte hexagonale pasmallen om de hoeken van de grote, zeshoekige contour exact in de maat te krijgen.

De schuine lijnen zijn overal voelbaar binnen het huis: in de driehoekige douche, in de driekwartstrap en zelfs de lades van de keuken zijn zo ontworpen dat ze in een schuine lijn open kunnen. Ik vat het samen als een briljante kruising tussen geometrie en intuïtie.

Brody vertelt ons dat ze het huis in een slechte staat aantroffen en dat hij het samen met z’n vader heeft opgeknapt. Daarbij is het interieur hier en daar aangepast. Het is mooi om te zien dat de nieuwe bewoners een eigen draai geven aan het gedachtengoed van Reece. Een voorbeeld zijn de nieuwe stofferingen binnen het interieur. De helderblauwe stof contrasteert mooi met het rose wood maar blend weer met het heldere water van de baai.

Het geheel heeft ook wel iets weg van een boomhut. En net als veel boomhutten vormt ook dit huis een ideale nestelplek voor vogels. Op het hoogste en mooiste punt van het huis, daar waar de constructie van de prachtige vormgegeven lichtkoepel samenkomt, bevindt zich een vogelnest. Kijkend vanuit de hoogslaper zie ik de eerste lichtstralen binnenkomen, met op de achtergrond het gepiep van vogels is het heerlijk wakker worden. Een plek om nooit te vergeten.