Wolf D. Prix kraakt 'lege' Architectuurbiënnale

29 augustus 2012, 17:16

De woensdag geopende Architectuurbiënnale van Venetië draait meer om zelfprofilering en netwerken dan om het aankaarten van urgente thema’s. Dat vindt Wolf D. Prix, oprichter en directeur van Coop Himmelb(l)au. De Oostenrijkse architect klaagt over een gebrek aan discussie over kwesties die de hedendaagse architectuur werkelijk in de greep houden.

In een woensdag aan de pers verstuurde brief typeert Prix de dertiende editie van de Biënnale onder meer als ‘leeg’, ‘vermoeiend’ en zelfs als een ‘dodendans’. De architect mist de discussie en kritiek over zaken als de crisis. In plaats daarvan ziet hij slechts ‘conservatieve en mogelijk populistische schillen’, waarbij de inhoud op zijn best is geveinsd.

“Wat zou het een geweldige Architectuurbiënnale zijn geweest als er fora waren opgericht en thema’s aangekaart waarmee een kans werd geboden achter de schermen van besluitvorming te kijken, in plaats van saaie tentoonstellingen te laten zien”, schrijft Prix.

“Neem bijvoorbeeld de strijd over het nieuwe treinstation van Stuttgart. De redenen waarom de kosten projecten als de Elbphilharmonie in Hamburg zo explosief zijn gestegen. De politieke twisten over moskeeën en minaretten”, somt de architect op. “Deze onderwerpen zouden de discussie waard zijn geweest – en niet wie wel of geen starchitect is.”

De volledige tekst van de brief:

The Banal
Praise be to Nero’s Neptune.

The Titanic sails at dawn.

And everybody’s shouting

“Which Side Are You on?” (Bob Dylan: “Desolation Row”, 1966)

If one did not know that the media constantly exaggerates, one could almost conclude – as the Süddeutsche Zeitung has – that the Venice Biennale of Architecture really is the world’s most important architecture exhibition.

However, I believe that the word “exhibition” is not intended to describe an exhibition in this case, rather that the notion only designates the event per se. In other words an industry meeting, like a product fair. Other critics fail to even question the purpose of the exhibition, rather they immediately conclude that the coming together, the meeting, the networking is the key aspect. That’s that!

I would like to maintain at this juncture that the meaning of the Venice Biennale of Architecture for theoretical arguments has been increasingly losing significance since its beginnings with the Strada Novissima by Paolo Portoghesi in 1980. Even the personal significance for the participants is very low when compared to the Art Biennale. So let us not deny the truth. This event is an expensive danse macabre.

In a city of plunder (an exhibition of plunder) hordes of tourists (architects) roll along broken infrastructure in order to satisfy their petit bourgeois desire for education (in the case of the architects: vanity, envy, schadenfreude, suspicions). Even the glamour that the visitors are supposed to feel is staid and faked by the media for whom a star architect is like a film star.

In truth it is all hollow, arduous, exhausting, bleak and boring. It is no longer about lively discussion and criticism of topics in contemporary architecture, but rather about empty, conservative and perhaps populist shells that are charged with feigned meaning. What a great Architecture Biennale it would have been had they established forums and put out themes which would have provided a chance to look behind the scenes at the decision-making, instead of boring exhibitions.

Take for example the dispute about the train station in Stuttgart. The reasons for the cost explosion for prominent buildings such as, for example, the Elbe Philharmonic Hall. The political arguments about mosques and minarets, in other words the disputes about the localisation of an idea. Why the market for single-family homes in the USA has collapsed and how power politics is conducted through settlement architecture. These topics would be worthy of discussion – not who is and who is not a star architect.

However, instead of that we face: “People Meet in Architecture” and now “Common Ground”. In other words: compromise. It cannot get any worse!

This situation conjures an image of the Venetian carnival – one can imagine all the architects in Pierrot costumes surrounded by masked critics and dancing the Dance Banale, or, even better, the architects are playing on a sinking gondola like erstwhile the orchestra on the Titanic playing their last song, while outside in the real world our leaky trade is sinking into powerlessness and irrelevance. This is because politicians and project managers, investors and bureaucrats have been deciding on our built environment for a long time now. Not the architects.

While in Russia artists are stubbornly resisting the authoritarian regime, the current director of the Architecture Biennale considers these characteristics to be obstacles for our profession and he explains in an interview that space must be taken from the genius. One would have to show him Pussy Riots in order for him to finally understand our society.

Furthermore, I consider that the Venice Biennale of Architecture needs to be reorganised.

Wolf D. Prix, 24.08.2012

Trefwoorden

wolf d. prix architectuurbiennale van venetie

1	Realisatie omvangrijk houten gebouw van Nudus voor Havenbedrijf Rotterdam stap dichterbij woensdag, 20 november
2	Een houten villa genesteld in het bos donderdag, 21 november
3	Museum Kruithuis ’s-Hertogenbosch officieel geopend na zorgvuldige transformatie dinsdag, 19 november
4	Team onder leiding van KAAN Architecten ontwerpt geavanceerd onderzoeksgebouw in Lausanne maandag, 18 november
5	Sereen toevluchtsoord hoog boven de stedelijke drukte woensdag, 20 november

Gerelateerde nieuwsberichten

Jaap Bakema centraal in Biënnalepaviljoen

22 januari 2014

Video: The Banality of Good

31 augustus 2012

Blikvanger van Coop Himmelb(l)au in Shenzhen

7 september 2016

Video: Architectuurbiënnale van Venetië

6 juni 2014

Het einde van de starchitect - wie gelooft dat?

22 januari 2013

Programma Biënnale van Venetië gepresenteerd

12 maart 2014

‘Biënnale: wel vragen, geen antwoorden’

3 september 2012

Multifunctioneel complex voor Dalian China

11 maart 2013

Architectuur als luistersysteem in Pools paviljoen

3 september 2012

Crimson medecurator Brits biënnalepaviljoen 2014

2 augustus 2013

Elbphilharmonie vijf dagen 'te gast' in Amsterdam

10 oktober 2016

Ondanks alles is de Elbphilharmonie geslaagd

8 november 2016

Koolhaas curator Architectuurbiënnale Venetië 2014

8 januari 2013

MVRDV met losgelaten planning op Biënnale

7 augustus 2012

Architectuurbiënnale van Venetië van start

28 augustus 2012

Japans paviljoen Biënnale krijgt Gouden Leeuw

29 augustus 2012

Ole Scheeren ontwerpt drijvend biënnalepaviljoen

31 juli 2012

Chipperfield curator Biënnale Venetië 2012

11 november 2011

Nederlands paviljoen architectuurbiënnale klaar

28 augustus 2012

OMA toont architectuur door ambtenaren

28 augustus 2012

Houben in debat met winnaar Pritzker Prize

9 augustus 2012

Álvaro Siza ontvangt Gouden Leeuw

28 juni 2012

Ontwerp inzending Biënnale van Venetië onthuld

18 juni 2012

Toon alles

Andere nieuwsberichten

Meerstemmige geschiedenis en toekomst architectuur centraal tijdens symposium

22 november, 3:50

Op maandag 2 december organiseert Arcam in Pakhuis de Zwijger Amsterdam het symposium Hervertellingen. Het symposium draait om het meerstemmiger maken van de geschiedenis en toekomst van de Amsterdamse architectuur.

Tijdelijke woningen voor Oekraïense vluchtelingen en starters in Eemnes

22 november, 1:46

In Eemnes zijn ruim veertig tijdelijke woningen voor Oekraïense vluchtelingen en jonge starters naar ontwerp van Studio Selva opgeleverd. Met name in het ontwerp voor openbare ruimte naar manieren gezocht om het gemeenschapsgevoel te bevorderen.

De Warren ontvangt Ammodo Architecture Award

22 november, 10:48

De Ammodo Architecture Award is een nieuwe internationale architectuurprijs om de wereldwijde ontwikkeling van toonaangevende sociaal en ecologisch verantwoorde architectuur te stimuleren.

Een houten villa genesteld in het bos

21 november, 5:31

Het ontwerp van Kumiki Architecture voor Bosvilla Oostvoorne is erop gericht dat de familiewoning als het ware opgaat in de natuur. De volumes van de benedenverdieping liggen iets verzonken en de gevel is bekleed met gebrand hout.