In stijl op de bus wachten
18 november 2019
Het busstation Leidsche Rijn Centrum is van een doorsnee busstation omgetoverd in een bijzonder project. Het architectonische hoogstandje is dankzij de membranen van Serge Ferrari niet alleen functioneel in de bescherming tegen regen en zon, maar tevens een lust voor het oog.
Serge Ferrari is wereldleider in flexibel composietmateriaal en staat bekend om de bijdrages aan vernieuwende projecten, zoals deze nieuwe busoverkapping in Leidsche Rijn. De architect die door de gemeente is ingeschakeld, JCAU Architects & Urbanists, stond voor een aantal bijzondere uitdagingen. Zo bevindt het busstation zich bovenop een viaduct. De snelweg die hieronder door loopt, maakte dat de oplossing niet te veel mocht wegen. Het antwoord voor een lichte overkapping werd gevonden in een dak van tien kelken, met doek van Serge Ferrari.
Weer en wind
Niet alleen het gewicht was van belang, maar ook de kwaliteit van het materiaal. Dit moest zo veel mogelijk natuurlijk licht doorlaten, water en vuil afstoten en tegelijkertijd duurzaam zijn. Bovendien vroeg het kelkontwerp van de architect om flexibiliteit in de keuze van vormen, aangezien het ontwerp een visuele link moest leggen met de vormen van een kathedraal. De keuze voor de TX30 Flexlight composietmembranen van Serge Ferrari was dan ook snel gemaakt. Ze zijn licht van gewicht, flexibel en hydrofoob: het vuil glijdt ervan af. Bovendien laten de membranen op een organische manier natuurlijk licht door. Dit maakt het een extreem geschikte keuze voor gebruik bij emblematische gebouwen en de uiteenlopende vormen die daar inherent aan zijn. Zo kunnen grote overkappingen worden gerealiseerd waar veel natuurlijk licht doorheen komt en dat creëert een aangename, open sfeer. Er wordt dan ook veelvuldig gebruik van de membranen gemaakt bij bijvoorbeeld stadions, winkelcentra en schoolpleinen. Dankzij de 25 jaar garantie op het doek is een lange levensduur verzekerd.
Ingenieuze staalconstructie
Buitink Technology, partner van Serge Ferrari, was verantwoordelijk voor de uitvoeringsengineering, de productie en montage van de gespannen membranen. De overkapping bestaat uit een ruimtelijke staalstructuur, waarbij de buitenranden van de 28 membraanvlakken door middel van klemstrips op de staalconstructie zijn bevestigd. In de laagpunten zijn stel- en spanvoorzieningen, opvangbakken voor regenwater en verlichtingsvoorzieningen opgenomen. De overkapping is vooraf volledig geanalyseerd en doorgerekend op belastingen en reactiekrachten. Niet alleen het eigen gewicht, maar ook voorspanning, windbelasting en sneeuwbelasting zijn hierbij meegenomen.
Nu de bewustwording omtrent de voordelen van natuurlijke lichtinval meer en meer groeit, zijn membranen als deze steeds meer in trek. Dankzij de lichtdoorlatendheid en natuurlijke filtering van het daglicht zou bijna worden vergeten dat er überhaupt een dak is. Het regenwater loopt zo via de trechters de grond in, naar de riolering. Het is een ingenieus systeem in een bijzonder jasje. De gezamenlijke inspanningen van de opdrachtgever, de architect, de twee engineeringsbureaus die de doekkrachten berekenden en de staalbouwer, hebben dit een echte team-effort gemaakt. Kortom: een project om trots op te zijn.