Blog – Timberline Lodge op de flank van Mount Hood

Naarmate de dagen in de regio Portland vorderen, groeit het verlangen om het hoogste punt in de regio, Mount Hood, van dichterbij te bewonderen. Onze drie maanden lange reis door het noordwesten van Amerika sluiten we daarom af op de flank van deze berg. Hier ligt op 2.100 meter hoogte geen ruilhuis, maar een resort dat 85 jaar geleden gebouwd is: de beroemde Timberline Lodge.

Architect Jeroen Spee van Studio Prototype reist door het noordwesten van Amerika en verblijft daar, door middel van huizenruil, steeds in een ander, karakteristiek huis. In een serie blogs vertelt hij over zijn belevenissen en over de andere manier van wonen die hij daar ervaart. Dit journalistieke onderzoek wordt ondersteund door Hunter Douglas, Lensvelt, Smeulders interieurgroep en Qbiq Wall Systems.

Met sneeuwkettingen in de achterbak is de Timberline Lodge met de auto ook in de winter goed te bereiken. Eenmaal aangekomen ontvouwt zich een adembenemend uitzicht over de besneeuwde pieken van onder andere Mount Adams, Mount St Helens en Mount Rainier. Vanuit de Timberline Lodge is Mount Hood zelf ook verder te bestijgen, er gaan verschillende ski en hike trails naar de top van de berg.

Twee presidenten met de naam Roosevelt speelden een rol in de totstandkoming van dit prachtige National Historic Landmark. Theodore Roosevelt kampte als kind met een zeer slechte gezondheid, en begreep al vroeg het belang van een natuurlijke en een gezonde omgeving, en dat die bereikbaar moest zijn voor iedere Amerikaan. Hij schiep als 26^e president daarom eind 19e eeuw de structuur van nationale parken en bossen. Het resultaat was dat 230 miljoen hectare aan natuur behouden bleef en dat 150 bossen een beschermde status kregen. De bossen rond Mount Hood werden zo ook gespaard voor de kap door de houtindustrie.

De verre achterneef van Roosevelt, Franklin D. Roosevelt, zorgde als 32^e president met zijn initiatief van The New Deal ten tijde van The Great Depression voor tal van werkloosheidsprojecten, met als doel om bij te dragen aan de verbetering van de maatschappij en gekwalificeerde mensen aan het werk te houden. Als onderdeel daarvan is ook de Timberline Lodge gerealiseerd.

De logde is ontworpen door National Park-architect Gilbert Stanley Underwood, die een V-vormig gebouw ontwierp dat zich opent op het landschap. Het gebouw werd in 1937 opgeleverd en in hetzelfde jaar door Roosevelt bezocht.

Het interieur van de lodge vergelijk ik met een ruimtelijke legpuzzel, waarin publiekere sferen naadloos overgaan in een intiemere sferen. Het hart van de puzzel is een immense zeshoekige haardschouw, opgetrokken uit gesteente van de berg zelf. De schouw biedt plek voor maar liefst zes kleinere haarden. De haarden hebben een verbindende kwaliteit en bieden een rug naar het uitzicht. Vanuit de ruimte om de haard bereik je een wonderschone massief houten trap. Deze verbindt het ontvangstgedeelte van de lodge met het zitgedeelte.

De directeur van de lodge, Jason Stoller, vertelt me dat de trap nagelvrij is gebouwd. De verschillende onderdelen van de trap vallen als een puzzel in elkaar. De vele details zijn duidelijk overgedimensioneerd en voelen robuust aan. Dit vormt een prachtig contrast met het fijnere handwerk in de vorm van stofferingen, graffeerwerk en houtsnijwerk. Het ambacht druipt ervan af en vraagt om aangeraakt te worden.

De loungestoelen hebben eenzelfde vormgeving. De praktisch vormgegeven leuningen geven je de ruimte om handschoenen en andere spullen direct naast je neer te leggen.

Terwijl het ontvangstgedeelte en zitgedeelte overdadig in hun kwaliteit zijn, zijn de logiesverblijven verassend sober en functioneel gehouden. Eenvoudige houten interieurs die voorzien zijn van stapelbedden en even eenvoudige badkamers. Wel steeds met een raam dat een mooi uitzicht biedt op de omgeving.

Speciaal voor de komst van Franklin D. Roosevelt was een presidentiële stoel ontworpen. Deze stoel uit 1937 staat er nog, weliswaar achter glas. Het moet voor de president een bijzonder moment zijn geweest, om zo ontvangen te worden na een lange reis door dit prachtige land.