Een bezoek aan Chicago en de bestudering van de eerste hoogbouw daar riep bij Alexander de vraag op waarom we in Nederland zo gefixeerd zijn op het ontwerpen van slanke torens. Want in wat dikkere torens kun je meer woningen kwijt en blijven woningen ook eerder betaalbaar. Binnen het duurzaamheidsdebat vroeg Alexander zich af of er ruimte blijft voor stenige gebouwen. Qua materiaalgebonden CO2-uitstoot scoort natuursteen eigenlijk heel goed. Zou dat daarom onderdeel kunnen blijven van onze architectuurpraktijk?
Nog zo’n goede vraag: durven we in onze stedenbouw nog op de lange termijn te denken en een enkele architect langdurig een gebied te laten begeleiden? In Le Havre zag Alexander wat voor coherent stedelijk gebied daaruit kan ontstaan. In Leidsche Rijn Centrum ervaart hij iets vergelijkbaars.
Alexander Pols is architect-directeur van
Kollhoff&Pols architecten. Hij is architectlid in de Welstands- en Monumentencommissie van Den Haag, gastdocent en commissielid voor de beroepservaringsperiode en examencommissie van het Architectenregister.