Jan Hoogstad

Het voormalige VROM-gebouw in Den Haag

Het Unilever-gebouw in Rotterdam

Uitbreiding van De Doelen in Rotterdam

De Westerlaantoren in Rotterdam

Architect Jan Hoogstad (88) overleden

8 oktober 2018, 12:15

In zijn woonplaats Rotterdam is op 88-jarige leeftijd architect Jan Hoogstad overleden. Dat heeft het door hem opgerichte bureau Ector Hoogstad Architecten maandag bekendgemaakt. De architect van onder andere het voormalige VROM-gebouw in Den Haag en het Unilever-gebouw in Rotterdam (beide uit 1992) overleed op woensdag 3 oktober.

Hoogstad, die op 29 juni 1930 is geboren in Rotterdam-Zuid, behoort tot de belangrijkste naoorlogse architecten van Nederland. Hij behoort tot de generatie van architecten die door hun belangstelling voor stedelijke cultuur de grote schaal niet schuwden en naar een rationele en filosofische onderbouwing van het ontwerpen zochten.

Centraal in Hoogstads oeuvre stonden zijn ideeën over de werking van ruimte op de mens, een thema dat Hoogstad zijn leven lang trouw is gebleven.

Tot zijn voornaamste werken behoren het Ministerie van VROM in Den Haag (1992); het Unilever-gebouw aan het Weena in Rotterdam (1992); de schouwburg in Hengelo (2001); het AKN-gebouw in Hilversum (2000); de Hogeschool voor Muziek en Dans in combinatie met de uitbreiding van De Doelen in Rotterdam (2000); het Wilminktheater in Enschede (2008) en de Westerlaantoren in Rotterdam (2012).

Voor zijn grote verdiensten werd Jan Hoogstad benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau en kende de gemeente Rotterdam hem de Laurenspenning toe.

In Memoriam van Jan Hoogstad door Ector Hoogstad Architecten:

Jan Hoogstad werd op 29 juni 1930 geboren in Rotterdam Zuid. Hij groeide op tussen paarden en zandtrechters. Het waterbouwbedrijf van zijn ene grootvader was betrokken bij het uitgraven van de Waalhaven. Zijn andere grootvader had een handel in zand en grind.

Toen in mei 1940 de Duitsers de haven van Rotterdam bombardeerden keek Hoogstad vanaf het dak van zijn ouderlijk huis toe waar de bommen vielen en hoe de binnenstad in vlammen opging. In zijn eigen werkplaats, achter in de tuin, maakte hij modellen van oorlogsschepen en jachtvliegtuigen waarbij grammofoonnaalden als geschuttorens dienden. Dat was zijn manier om de oorlog te verwerken.

Hoogstad was voorbestemd om in het familiebedrijf te komen werken, een bedrijf dat als een van de eerste transportbeton in productie had genomen. Maar Hoogstad wilde liever jachtenbouwer worden. Zijn ouders gaven hem die ruimte en lieten hem eerst naar de Ambachtsschool en vervolgens naar de HTS gaan. Op de HTS kreeg Hoogstad het advies om de opleiding tot architect aan de Academie voor Bouwkunst te volgen, net als nu toen ook al een duaal traject: In zijn familie waren tot dan toe geen architecten, ‘dat kwam op Zuid niet voor’.

’s Avonds kreeg Hoogstad les van de architecten waar hij overdag voor werkte zoals J.H. van den Broek, H.A. Maaskant, W. van Tijen en G.Th. Rietveld. Als jongetje van negen jaar had hij gezien hoe Rotterdam aan puin werd geschoten, als architect in opleiding leverde hij een belangrijke en omvangrijke bijdrage aan de wederopbouw van zijn stad. In de jaren vijftig werkte Hoogstad voor Herman Bakker. Een architect die een duidelijk stempel op de wederopbouw van Rotterdam heeft gedrukt. Op het bureau van Bakker tekende Hoogstad onder meer de Maastorenflat en de Leuvenflat uit.

Eigen architectenbureau
In 1959 richtte Hoogstad zijn eigen architectenbureau op. Zijn eerste opdracht was een kantoor voor zijn vaders bedrijf aan de Brielselaan. In zijn vroege werken is de belangstelling voor de ruimtelijke werking en het gevoel voor sferen al evident, zoals zichtbaar in de villa voor dokter Teng in Lombardijen (1965) met zijn contrastrijke gevels en de wisselwerking tussen de verschillende ruimtes.

In de jaren zestig en zeventig nam Hoogstad regelmatig deel aan prijsvragen. Voor het stadhuis in Amsterdam (1967) kreeg hij de vijfde prijs en voor Centre Pompidou in Parijs (1971) een eervolle vermelding. In 1973 won hij de besloten prijsvraag voor het Wereldhandelscentrum in Rotterdam. Hoogstad beschouwde dat ontwerp als het beste dat hij ooit maakte, het werd echter niet uitgevoerd. De eerste prestigieuze opdracht die Hoogstad kreeg - een winnend prijsvraagontwerp dat wel werd uitgevoerd - was het stadhuis in Lelystad (1976-1984). In dit markante gebouw besteedde Hoogstad nadrukkelijke aandacht aan klimaatbeheersing, een thema dat in de architectuur steeds belangrijker zou gaan worden.

Stedenbouw
Naast architectuur hield Hoogstad zich ook bezig met stedenbouw. In de loop van de jaren zeventig constateerde hij dat het wederopgebouwde Rotterdam veel te wijds van opzet was; de binnenstad zwom als het ware in de ongevormde ruimte. De Studie Waterverband (1973-1979) was een plan voor de verdichting van de binnenstad waarbij hij de beleving van de voetganger als uitgangspunt nam. Het plan behelsde een wandelroute met woningbouw langs het water tussen de Rotte en de Maas. Een deel van plan is uiteindelijk uitgevoerd.

In de jaren zeventig en tachtig vormde Hoogstad met Carel Weeber, Wim Schulze en Aat van Tilburg Architectenbureau HWST. Nadat Weeber in 1987 vertrok, begon het bureau uiteen te vallen. In 1991 richtte Hoogstad een nieuw bureau op dat vanaf 1991 onder de naam Hoogstad Architecten opereerde. In 2002 droeg Hoogstad zijn bureau over aan Joost Ector en Max Pape, waarna hij zich geleidelijk uit het bedrijf terugtrok. Zijn bureaus hebben vrij veel succes gehad, wat volgens Hoogstad te danken was aan de synthese van een filosofische en een praktische instelling.

De belangstelling voor filosofie had hij van huis uit meegekregen. Bij zijn ouders stonden Jacob van Lennep en de Confessiones van Augustinus in de boekenkast. Deze belangstelling heeft Hoogstad altijd gehouden, maar nooit hield hij een ‘zweverig architectenverhaal’, want daar had hij ‘vreselijk de pest aan’. Hoogstad vond dat een architect moet zorgen dat hij binnen de financiële grenzen en binnen de gestelde tijd blijft.

Door zijn streven naar een rationele onderbouwing van zijn ontwerpen werd Hoogstad tot de rationalisten gerekend. Iets waarmee hij het nooit helemaal eens kon zijn. Hoogstad zocht naar de wisselwerking tussen praktische instelling en een filosofisch verhaal. “Ik heb de rationele opgave altijd gevoelswaarde toegedicht. Dus als ze me voor een rationalist houden, dan is dat voor de helft waar.”

VROM
In 1988 kreeg Hoogstad de opdracht voor het voormalige Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM) in Den Haag. Tot dan toe het grootste gebouw in Nederland bestaande uit vijf kantoorschijven met daartussen grote glazen serres waar 3000 ambtenaren werkten. In dit gebouw paste Hoogstad voor het eerst het serreconcept toe. Een concept dat nog vaak in zijn werk zou terugkeren.

Het was een on-Nederlands gebouw dat liet zien dat Hoogstad over allerlei zaken groots en structureel nadacht. Het ministeriegebouw werd Hoogstads magnum opus; hij verwierf er internationale bekendheid mee. De opdracht voor recente transformatie tot Rijkskantoor ging aan hem voorbij, wat hij zeer betreurde. Door OMA, als architect voor de transformatie geselecteerd, werd hij zijdelings betrokken bij de planvorming. Het uiteindelijke resultaat stelde hem desalniettemin teleur.

Na het gebouw voor VROM volgden onder meer het hoofdkantoor van Unilever aan het Weena in Rotterdam (1992); de schouwburg in Hengelo (1993-2001); zijn eigen penthouse aan de Westerkade in Rotterdam (1995); het AKN-gebouw in Hilversum (1995-2000); de Hogeschool voor Muziek en Dans in combinatie met de uitbreiding van De Doelen in Rotterdam (2000); het Wilminktheater en de bètafaculteit op de Universiteit Twente, beide in Enschede (2003-2008) en de Westerlaantoren in Rotterdam (2012).

Grote schaal
De meeste ontwerpen kenmerken zich door een grote schaal en op geometrische schema’s gebaseerde plattegronden, gevels en volumes. Toch dacht Hoogstad bij het ontwerpen in eerste instantie in sferen, omdat hij geloofde dat de behoefte aan geborgenheid de basis van alle architectuur is. De mate van geborgenheid bepaalde de ene keer dat hij een expressief gebouw en de andere keer een introvert gebouw ontwierp. Dat was een bewuste keuze waar hij met zijn opdrachtgevers over sprak. Met lezingen over architectuur en emotie reisde Hoogstad als lid van de International Academy de hele wereld over.

In 1990 publiceerde hij zijn ideeën daarover in Ruimtetijdbeweging. Prolegomena voor de architectuur. Hoogstad beschouwde ruimte, tijd en beweging als onlosmakelijk, als ‘ruimtetijdbeweging’. Ruimtelijke werking is sterk met emotie verbonden. Dat bleek wel toen hij vertelde hoe hij ooit de Notre-Dame in Parijs - door een vrij lage doorgang - betrad en het koor hoorde zingen. Hij hield er geen droge ogen bij. Dát was voor hem de kracht van ruimtelijke werking. Gedurende zijn lange en indrukwekkende carrière heeft Hoogstad er altijd naar gestreefd om de ruimte in dienst van de mensen zijn werk te laten doen.

Trefwoorden

jan hoogstad overlijden ector hoogstad architecten

1	VORM en NS Stations tekenen overeenkomst voor deelgebied 3 Wisselspoor Utrecht maandag, 23 juni
2	Los het woningtekort op met compacte woningen! dinsdag, 24 juni
3	Bij Tripolis heeft Hollandse Nieuwe van binnen ‘Van Eyck’ met meanderende trap verbonden met ‘MVRDV’ woensdag, 25 juni
4	Minister Keijzer neemt meeste aanbevelingen commissie STOER over en wil steilere trappen en lagere plafonds mogelijk maken dinsdag, 24 juni
5	Woongebouw Prisma in Nieuw Delft toont verschillende gezichten dinsdag, 24 juni

Gerelateerde nieuwsberichten

Ector Hoogstad geeft voorzet voor Unilever 2.0 aan het Weena

27 maart 2018

Oude VROM-gebouw grondig vernieuwd door OMA

31 oktober 2017

Rijkskantoor Rijnstraat aangepast na klachten ambtenaren

9 oktober 2018

Het eind van het begin

6 november 2018

Nieuwe partners en stek voor Ector Hoogstad Architecten

8 mei 2019

Toon alles

Andere nieuwsberichten

KAAN Architecten transformeert historische fabriek in Brazilië tot cultureel centrum

27 juni, 11:44

Centraal in het masterplan staan behoud van wat er is en alleen waar nodig toevoegingen realiseren, evenals ‘omarmen van verval’. Veertig procent van het complex is onaangeroerd gevleven.

Belgisch-Nederlands team geselecteerd voor ambitieus infrastructuurproject Brussels Airport

26 juni, 5:44

De komende jaren investeert Brussels Airport fors in haar luchthaveninfrastructuur. Na een Europese aanbestedingsprocedure is daarvoor het Belgisch-Nederlandse team ‘Witteveen+Bos, Benthem Crouwel Architects, OKRA, Stramien CV’ geselecteerd.

Team Hegeman, RRog en KOW maakte winnend plan voor Van Hetenlocatie in Deventer

26 juni, 4:11

Het plan ‘Het Blauwe Knooppunt’ voor de voormalige schoollocatie voorziet in 28 stadswoningen en 24 betaalbare appartementen in een parkachtig landschap.

Uitbreiding met bamboe gevel voor kantoorgebouw Deltares in Delft

26 juni, 1:05

In Delft is het Delta-lab van kennisinstituut Deltares officieel in gebruik genomen. Naar ontwerp van Wiegerinck is een bestaand kantoorgebouw op de campus van Deltares uitgebreid met een laboratorium waarvan de gevel is bekleed met bamboe.

Minder vergunningen voor nieuwbouwwoningen afgegeven in eerste vijf maanden

27 juni, 10:55

Het aantal afgegeven bouwvergunningen voor woningen is in de eerste vijf maanden van dit jaar gedaald tot 33.000.

Aantal windmolens met meer dan de helft gegroeid in tien jaar

27 juni, 9:28

Sinds 2020 kwamen er ook honderden enorme windturbines van boven de tweehonderd meter bij, heeft het Kadaster becijferd.

Minister wil gemeente voorrang geven bij koop in kwetsbare wijk

26 juni, 10:26

Gemeenten moeten voorrang krijgen bij de koop van een woning in wijken waar leefbaarheid en veiligheid onder druk staan, vindt woonminister Mona Keijzer.

Rekenkamer: Limburg moet regie pakken in woningbouw

25 juni, 5:12

De provincie Limburg moet meer de regie pakken om te garanderen dat er voldoende huizen worden gebouwd en de bouw van betaalbare woningen aan te jagen.