Parkeergarage St. Antonius
20 november 2014
Het St. Antonius Ziekenhuis Nieuwegein beschouwt een parkeergarage niet alleen als een doelmatige en economische voorziening om zoveel mogelijk auto’s in te stallen, maar ook en vooral als de hoofdingang van het ziekenhuis: immers, tachtig procent van alle bezoekers komt via de garage het ziekenhuis binnen. Er werd daarom ook veel aandacht van de architect gevraagd voor ruimtelijke beleving, oriëntatie, materiaal en sfeer.
Het oorspronkelijke gebouw van het St. Antonius ziekenhuis Nieuwegein is sinds de ingebruikname op veel plaatsen uitgebreid, zover, dat de parkeervoorzieningen behoorlijk onder druk kwamen te staan. Met het acht lagen tellende nieuwe parkeergebouw is de volledige parkeervraag opgelost, inclusief parkeren voor invaliden, motoren, en (motor)fietsen. Alleen het voorrijden gebeurt nog op maaiveld, waardoor de overblijvende ruimte op het voorterrein nu kan worden ingericht als een mooi verblijfspark voor patiënten, bezoekers en medewerkers.
Passend bij het ziekenhuis en toch nieuw
Het parkeergebouw volgt de hoofdopzet van het ziekenhuis: een basement van twee lagen met losse opbouwen. Het basement volgt de stedenbouwkundige lijnen van de omgeving, de opbouwen volgen juist het orthogonale grid van het ziekenhuis. Het basement is ‘zwaar’: gemaakt van schanskorven gevuld met keien die qua kleur aansluiten op de baksteen van het ziekenhuis. In de gevels is, door een aantal schanskorven ongevuld te laten, een speels patroon ontworpen.
De bovenste lagen zijn losgehouden van het basement en ‘ingesnoerd’ door vides, zodat er twee zwevende volumes ontstaan die aansluiten op de vleugels van het ziekenhuis. Deze volumes zijn luchtig uitgewerkt: bekleed met verticale lamellen van FSC-hardhout. Het parkeergebouw vormt een mooie natuurlijke achterwand voor het nieuw aan te leggen park.
De entreepassage verbindt het parkeergebouw met de oorspronkelijke hoofdingang van het ziekenhuis. Een deels transparant dak op licht gebogen gelamineerd houten liggers ligt tussen de twee ziekenhuisvleugels in. De transparante gevels bieden zicht op en toegang tot het nieuw aan te leggen park. De ingang wordt gemarkeerd én beschut door een enorme luifel. Binnen leidt een meanderende route langs winkeltjes, zitjes en horecavoorzieningen.
Interieur: rust, ruimtelijkheid, oriëntatie en daglicht
Aan het interieur van het parkeergebouw is veel aandacht besteed, vanuit de gedachte dat bezoekers van een ziekenhuis meestal niet in hun beste doen zijn. Binnen oogt de garage veel ruimer en overzichtelijker dan gebruikelijk door de vlakke, balkloze vloeren, waarin alle installatie-onderdelen onzichtbaar zijn ingestort. De halftransparante gevels laten voldoende daglicht door voor een goed lichtniveau, zonder gevaar voor verblinding. De schanskorven zorgen binnen voor een mooi filigrain-effect. De trappen en liften op de opengewerkte buitenhoeken trekken op een natuurlijke manier door het hogere daglichtniveau de aandacht, zonder de noodzaak van pijlen en verwijzingen.
Bouwkundig
De hoofddraagconstructie is opgebouwd uit betonkolommen en bubbledeckvloeren met een vrije overspanning van 15 meter. De gevelconstructie is als een scherm aan de vloerranden opgehangen. De gevels van de gebouwplint zijn samengesteld uit met breuksteen gevulde schanskorven. De gevels van de bovenste vijf lagen zijn afgewerkt met verticale houten lamellen van FSC hardhout. Ter plaatse van de lift- en trappenhuizen zijn metalen puien toegepast. De gevelopeningen, zowel in de schanskorvengevel als de lamellengevel zijn afgestemd op de vereiste natuurlijke ventilatie van de parkeergarage. Hierdoor is er geen mechanische rook- en warmteventilatie nodig. Tevens zorgen deze gevelopeningen voor daglichttoetreding. De trappenhuizen zijn uitgevoerd als onverwarmde buitenruimte. De lamelafstand is hier groter waardoor er meer daglicht in de trappenhuizen valt.