Driedelig kunstconcept D- Toren
24 augustus 2004, 10:19
De D-toren is een kunstwerk dat uit drie delen bestaat. Het eerste deel is de fysieke, oftewel de 'echte' toren die naast creatief centrum De de Gruitpoort komt te staan. Deze toren, gemaakt van epoxy, is twaalf meter hoog. Zodra het donker wordt, licht de toren op in een bepaalde kleur en laat zien dat hij interactief is. De toren verbeeldt namelijk de overheersende emotie van Doetinchem met een zachte gloed van rood (liefde), blauw (geluk), geel (angst) of groen (haat).
De overheersende emotie wordt gemeten door het tweede deel van het kunstconcept, een enquête. Ieder half jaar krijgt een wisselende groep Doetinchemmers via internet meerdere keren per week stellingen toegestuurd. De stellingen zijn eerst algemeen, bijvoorbeeld "ik heb lief", later worden de stellingen specifieker, zoals "ik ben dol op muizen". De D-toren meet zo op kunstzinnige wijze emoties in Doetinchem. Het derde deel van het kunstconcept is een website die voor alle andere Doetinchemmers, en de rest van de wereld, toegankelijk is. De resultaten van de enquête worden op deze site in 'landschappen' gepresenteerd. Die vertonen pieken als een emotie sterk vertegenwoordigd is, en dalen wanneer dit niet het geval is. Iedereen kan hier op de D-toren reageren. Via een webcam in De Gruitpoort is er ook een actuele weergave van de toren te zien.
De D-toren is 23 augustus gereed. Alle voorzieningen zijn aangelegd en de website (www.d-toren.nl) waar meer informatie is te vinden over het project is in de lucht. 's Avonds geeft de toren licht in de kleur van de overheersende emotie van die dag. De huidige vaste deelnemersgroep bepaalt het eerste half jaar de kleur van D-toren. Ook u kunt aan het kunstwerk deelnemen door via de site te reageren op de stemmingen van de vaste deelnemers (de site maakt gebruik van het programma Shockwave dat u indien nodig gratis kunt downloaden).
De feestelijke opening van D-toren vindt plaats op woensdagavond 1 september as.
Foto's van de lichttest
Op bovenstaande foto's zijn de liggende losse delen van de D-toren te zien. Onder de delen is de verlichting getest. De D-toren geeft 's nachts een van de vier kleuren weer, afhankelijk van de uitslagen van de internetvragenlijst.
De ontwerpers
Q.S. Serafijn De Rotterdamse beeldend kunstenaar Q.S. Serafijn (Roosendaal, 1960) heeft veel gepubliceerd over de rol die kunst en kunstenaars kunnen spelen in de maatschappij. Hij is geen kunstenaar die vanuit zijn eigen zielenroerselen een min of meer op zich staand object maakt en op een aangewezen plek achterlaat. Hij werkt niet in zijn eentje in een atelier maar gaat, zoals hij dat zelf noemt 'undercover' en zoekt zo aansluiting bij bestaand overleg. Bijvoorbeeld tussen overheid en bedrijven over stedelijke ontwikkelingen. Zulke processen, normaal gedomineerd door vergadertijgers, beïnvloedt hij door zijn inbreng als kunstenaar: "De functie van een kunstenaar is het genereren van ideeën en het levendig -'kantelen'- houden van het denken." Vanuit deze gedachte heeft hij voorgesteld om een ontwerp te maken, dat gebaseerd is op het leven van de Doetinchemse gemeenschap.
Lars Spuybroek Lars Spuybroek (Rotterdam, 1959) is architect en oprichter van architectenbureau NOX in Rotterdam. Bij zijn ontwerpen tekent hij niet op de gebruikelijke manier ruimten door vloeren, muren en daken te gebruiken. Met behulp van computerprogramma's die o.a. gebaseerd zijn op principes van biologische processen laat hij vormen ontstaan, die continu (kunnen) veranderen. Door al die verschillende momenten en mogelijkheden te bestuderen en keuzes te maken, ontstaat uiteindelijk een 'geharde beweging'. De bedoeling van deze manier van ontwerpen is dat de beweging van het ontwerpproces overgebracht wordt op het lichaam en de geest van mensen. Dit levert totaal andere ontwerpen op dan we gewend zijn. Spuybroek is een van de belangrijkste pioniers van deze ontwerpmethode en professor aan de universiteit van Kassel. Het eerste gebouw dat zo gerealiseerd werd, is het Zoetwaterpaviljoen op werkeiland Neeltje Jans in de Delta Werken. Tijdens het ontwerpproces zijn de golvende bewegingen van de zee gebruikt. Er valt geen onderscheid te maken tussen vloeren en wanden; zij golven in elkaar over. Water stroomt door het hele paviljoen en allerlei geluiden worden voortgebracht als antwoord op de bewegingen van de bezoekers.